Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Τόλης Νικηφόρου ~ Η εξαίσια ηδονή του βιασμού




Τόλης Νικηφόρου

Η εξαίσια ηδονή του βιασμού

βιασμοί..ένα καθημερινό φαινόμενο

 
 
 
βιασμοί και δολοφονίες


 
Νότια Αφρική : παγκόσμια πρωτεύουσα βιασμών

μια γυναίκα βιάζεται κάθε 26 δευτερόλεπτα στη Ν. Αφρική
 
πάνω από το ένα τέταρτο των ανδρών της χώρας 
έχει παραδεχθεί ότι έχει βιάσει κάποια γυναίκα (έρευνα του BBC)

το φαινόμενο ονομάζεται "επιδημία μη καταγεγραμμένων σεξουαλικών εγκλημάτων"
 
υπολογίζεται ότι 600.000 βιασμοί γίνονται κάθε χρόνο στη Νότια Αφρική
 
διαστάσεις επιδημίας έχουν πάρει  
και οι "θεραπευτικοί βιασμοί"ομοφυλόφιλων γυναικών

 τουλάχιστον μια ομοφυλόφιλη γυναίκα βιάζεται κάθε μέρα στο Κέιπ Τάουν
 
αρκετές οργανώσεις πολιτών προσπαθούν να πείσουν την κυβέρνηση να λάβει μέτρα
και να καταδικάσει δημοσίως αυτό που συμβαίνει
 
μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως αντίδραση από την πλευρά της κυβέρνησης

ούτε ένας "θεραπευτικός βιαστής" δεν έχει καταδικαστεί μέχρι σήμερα στη Νότια Αφρική
 
 μια Νοτιοαφρικανή που γεννιέται σήμερα 
έχει περισσότερες πιθανότητες να πέσει θύμα βιασμού παρά να μορφωθεί
 
το ένα τέταρτο των κοριτσιών βιάζονται πριν κλείσουν τα 16 τους χρόνια

***
 
Ινδία

661 βιασμοί έχουν αναφερθεί στο Νέο Δελχί το 2011
 
τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι 
σχεδόν το 90% από τα 256.329 βίαια εγκλήματα 
που καταγράφηκαν το 2011 στην Ινδία 
 είχαν θύματα μια ή περισσότερες γυναίκες

η γυναίκα κινδυνεύει ακόμα και όταν συνοδεύεται..ακόμα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς
 
έξι δράστες - ο ένας ο οδηγός του λεωφορείου
οι πέντε ενήλικες 20 ως 40 ετών και ο ένας μόλις 15 χρόνων
όλοι τους κάτοικοι παραγκούπολης στο νότιο Δελχί

την 23χρονη φοιτήτρια Κινησιολογίας 
βίαζαν επί 40 λεπτά έξι άντρες
μέσα σε λεωφορείο
οι οποίοι μετά χτύπησαν την ίδια και τον σύντροφό της με σιδερένιους λοστούς 
και τους πέταξαν από το λεωφορείο στο δρόμο

***

 Αυστραλία
 
Βιασμός και δολοφονία 29χρονης δημοσιογράφου
 
το πτώμα της γυναίκας εντοπίστηκε θαμμένο 
κοντά σε χωματόδρομο 
βορειοδυτικά της Μελβούρνης

***

Ελλάδα

"Τη χτύπησα στα βράχια γιατί αντιστάθηκε"

21 ετών, πακιστανικής καταγωγής
 
κακοποίησε και χτύπησε με πρωτοφανή αγριότητα 
την 15χρονη Μυρτώ στην Πάρο.

 *
" Έτσι μου ήρθε και το έκανα. Την ήξερα. Μου άρεσε. 
Την είδα τυχαία μπροστά μου και την ακολούθησα. 
Επιτέθηκα όταν έβαζε τα κλειδιά στην πόρτα. 
Θα με αναγνώριζε, γι αυτό την έκαψα ''
 
ο δράστης ήταν σεσημασμένος για ναρκωτικά
 
είχε κατηγορηθεί και για βιασμούς

"Μ’ ανάβεις", έγραφε η επιγραφή στο μαγαζί του, αντί για "Μανάβης"

βίασε και στη συνέχεια έκαψε ζωντανή μια 34χρονη γυναίκα στην Ξάνθη
 


Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Σπουδαία Μυαλά : Carl Sagan ~ Χλωμή Μπλε Κουκκίδα




..Ευχαριστώ θερμά τον εκ Θεσσαλονίκης ποιητή Βασίλη Φαϊτά που μου το έστειλε..








Πελαγία Σ. Κουκίδου ~ " ε υ χ έ ς "



πουλώ ευχές !

 απ' το περίσσεμα μου..

πουλώ κάτι ρετάλια
ευχές δικές σας
παλαιών ετών
στοιβαγμένες στο ντουλάπι μου
αμεταχείριστες
ευχές μηχανικές ή αμήχανες
  ευχές να`χαμε να λέγαμε - μπορεί και όχι - 
πάντως ευχές
με πιστοποιητικό γνησιότητας ψυχής
ευχές ταπεινές
ευχές πολυτελείας
ευχές κομψές
ευχές χύμα
ω Θεέ μου........ ευχές διάφορες..

ελάτε να σας τις δώσω σε τιμή φιλική
μπας και πιάσουν σ`εσάς αναδρομικά
είναι όλες μέσα από τη δική σας καρδιά
ευχές που ποτέ δεν έγιναν πραγματικότητα
καθώς τις ξεστομίσατε,
βγήκαν σιωπηλά, υποκλίθηκαν
και πήγαν σκυμμένες να κρυφτούν
στο χρονοντούλαπο της υπεκφυγής
δείλιασαν οι ευχές σας, λιποψύχησαν..

ελάτε λοιπόν, τώρα που γυρίζει !

ευχές για χρόνια πολλά
ευχές για υγεία
ευχές γι`αγάπη
 ευχές για χρήμα
 ευχές για έρωτα
για ηδονές
   για ευημερία, για, για, για..

όλες σε τιμή προσφοράς
 όλες από το δικό σας στόμα
από τη δική σας ψυχή
χρόνια τώρα φυλαγμένες
  και ανήμπορες να κάνουν το παραμικρό
γέρασαν
αλλά σας τις φύλαξα για έκπληξη
παρακαλώ περάστε να τις πάρετε

και αμέτε στην ευχή.. των ευχών σας..



Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Το σκορ "

     

 
Η λάμπα ξεψυχάει στου τοίχου τις σκιές,
μεσάνυχτα μετράει ανάσες γρήγορες,
της θείας της σιωπής το βέλος κοφτερό,
   Αγιος Σεβαστιανός, βλέμμα καρτερικό.   

Μέσα στη χρυσή του μπέρτα ο Matador,   
θριαμβευτικά , λαμπρά κοιτάει το σκορ.
Στα άδεια μου χλωμά ζυγωματικά,
πικρά φιλιά μου δίνει εμπιστευτικά.

Ρινίσματα ατσαλιού που γδέρνουν τα πλευρά,
φωτάκια αναμμένα, στολίδια περσινά,
τ' αστέρια ταξιδεύουν με τραίνα γρήγορα,
         τις αναμνήσεις σβήνω να φύγω μακριά.         

Πίσω στην αρένα γυρίζει ο Matador,
γονατίζει για το τελευταίο ancor,
σ' αγαπώ του λέω χαμηλόφωνα,
   πέρα, δώθε πάνε τ' άγρια θεριά.  

Τρέμει το ρολόι του παλιού σταθμού,
του διαδρόμου η ομίχλη σκέπασε τον νου,
όλα είναι ψέμα και πυκνός καπνός,
          μονάχα ο πόνος είναι αληθινός.        

Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη  23-12-2012



Πελαγία Σ. Κουκίδου ~ " snow made "



 
πάλι τον βάλανε γκεστ σταρ μέσα σε μία κάρτα
δίπλα σε ένα έλατο, με μενταγιόν λαμπιόνι
κι αυτός γελούσε αμήχανα, μια και το χιόνι λιώνει
 μα του`φτανε που έκανε κι άλλη χρονιά τη γλάστρα

ένα κασκόλ πολύχρωμο του τύλιξαν στη μέση
σαν ζώνη που κατέκτησε ύστερα από καράτε
και έλιωνε και φώναζε με νοήματα "ελάτε"
μ`αντί να τον ακούσουνε του βάλανε και φέσι

ύστερα η κάρτα των ευχών ταξίδεψε κι εχάθη
σε άλλη πόλη βρέθηκε να φέρει τα χαμπέρια
 "χρόνια πολλά", "καλή χρονιά", την πιάσαν τόσα χέρια
στο τέλος την πετάξανε μέσα σ`ένα καλάθι

εκεί βρήκε ανάπαυση, μα ήδη είχε λιώσει
μπορεί απ`τη συγκίνηση, μπορεί απ' τη χαρά
ίσως γιατί είχε προορισμό κι αυτός είχε τελειώσει
άλλοι τον είπαν άρχοντα και κάποιοι φουκαρά..



Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Γιάννης Π. Σμυρλής




μυστηριώδεις συναντήσεις


προσπαθούσα να λύσω αυτό το μέγα μυστήριο
που οι άνθρωποι φεύγουν και αφήνουν πίσω τα πρόσωπά τους..
το κρεβάτι μου έπλεε στη νυχτερινή θάλασσα των ουρανών,
φαινόταν πια ξεκάθαρα πως είχα ναυαγήσει στον ύπνο μου..

αν ξόδεψα τα όνειρά μου,
είναι γιατί γύρευα το χέρι που θα απλώσει
να ξεσκεπάσει το φάντασμα που κάθε βράδυ
εμφανίζεται πριν κοιμηθώ..

έσβησα το κερί,
όπως έσβησαν όλοι οι έρωτες της ζωής μου..

***
 
όμορφο βράδυ

 
καμιά φορά, 
όταν γυρίζεις 
το κλειδί στην πόρτα,
ανταμώνεις πόλεις 
που χιλιάδες χρόνια
αγωνιστήκες να κατακτήσεις
και τις έκαψες ένα βράδυ
όμορφο σαν απόψε..


 ***

το χρέος


πλησίαζα λοιπόν αργά τον ξενοδόχο να πληρώσω το χρέος
κρατημένος δήθεν απ’ το χέρι μιας όμορφης κοπέλας
ενώ μετά βίας έσερνα πίσω μου όλη την έρημο της ζωής μου,
μήπως αν κοιμόμουν μαζί της
επιτέλους σωζόμουν..

 
από την αδημοσίευτη συλλογή "Ένρηξη", 2012




Χλόη Ιορδανίδου



Βιογραφικό

Αν έπρεπε κάποιος να με περιγράψει
τι θα έλεγε;
Μετρίου αναστήματος, μετρίου βάρους, μετρίου εκτοπίσματος
ποιήτρια, γυναίκα, φίλη κι ερωμένη.
Κι εγώ
μονάχα ελπίζω
πώς κάπου εκεί έξω
άφησα έναν τουλάχιστον
να πιστεύει το αντίθετο
αναγνώστη, άντρα, φίλο κι εραστή..

***

Φτερά, έλικες, κινητήρες

Έχω στο κινητό μου μονίμως αποθηκευμένο ένα μήνυμα
κι όλο διστάζω να στο στείλω
"συνάντησέ με στο αεροδρόμιο..τώρα."
Μα δεν ξέρω αν θα έρθεις

είναι που φοβάμαι να ταξιδέψω μόνη μου
ακόμα και μέχρι την αίθουσα αναμονής..

«Εκδόσεις και αποδόσεις»

Η Χλόη Ιορδανίδου είναι 21 ετών, και σπουδάζει στη Νομική



Αλέξανδρος Σάντο




Ο Κρίτων

σαν κάνω ν’ ακουμπήσω με τα χείλη μου
τη μαύρη κείνη όχθη
η φωνή του Κρίτωνος
το νόμο του νοός μου νανουρίζει

τις νύχτες.

μα κει που ενδίδω
κει που πάω το κατώφλι να διαβώ
οι Ερινύες
στέκονται εμπρός μου.
και με καθίζουν στο κρεβάτι
και το ποτήρι μου προσφέρουν
και ο Κρίτων φεύγει..


Ο Αλέξανδρος Σάντο, 18 ετών, είναι πρωτοετής φοιτητής της Φιλολογίας των Ιωαννίνων



Άννα Αφεντουλίδου



Αναχωρητής

Τον συνάντησε πρώτη φορά
σ' ένα μαγαζί με φωτοτυπικά μηχανήματα.
Ζέστη αφόρητη,
ένας γελοίος ανεμιστήρας στο ταβάνι
να σε κάνει να βρίζεις κατασκευαστές και ανόητους σχεδιαστές
 και αυτός φορούσε ράσα. 

Δέρμα λευκό απαλό -το μάντευες ολοκάθαρα-
μάτια καστανά,
βαριά τα ματόκλαδα να κλειδώνουν τους πόθους
και φορούσε ράσα.

Αχ! Αναστέναξε.
Είναι μάταιο. Δεν μπορώ να αντισταθώ.
Θα 'χουμε πάλι τα ίδια.
Πάλι θα με καταραστούν.
Πάλι θα μ' αφορίσουν.
Κι ούτε μια πέτρα σ' αυτόν τον κωλότοπο, να ξεθυμάνει για λίγο η οργή τους.
Τις μάζεψε όλες ο Δήμος, μαζί με τους τελευταίους τρελούς.

(5 Μικροϊστορίες)


***


Η Άννα Αφεντουλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη
και σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία
 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Έχει ασχοληθεί, σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών,
με την ποίηση του Ανδρέα Εμπειρίκου και με τη σύγχρονη κυπριακή λογοτεχνία.
Ζει στην Πρέβεζα και εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ελλείπον Σημείο,
η οποία συμπεριελήφθη στη μικρή λίστα υποψήφιων βιβλίων πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα,
για τα Λογοτεχνικά Βραβεία 2010 του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ.
Το διήγημά της Μύθου Εγκώμιον 
επιλέχθηκε για την ανθολογία διηγήματος Θεσσαλονίκη 2012 από τις εκδόσεις Ιανός.
Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.



  

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Γενέθλια ημέρα για την Αλεξάνδρα..



..Χρόνια Πολλά, Χρόνια Χρυσά στην αγαπημένη μας φίλη..!










Προεπανάσταση - Η ανατίναξη στο Κούγκι, 16 Δεκεμβρίου 1803..




209 χρόνια μετά..



 
"Η προεπαναστατική και επαναστατική ιστορία του Σουλίου
είναι ταυτόχρονα έμβλημα, μύθος και πραγματικότητα"

(Τάκης Κατσιμάρδος, συγγραφέας και δημοσιογράφος)


 ***

Οι εκδοχές πολλές..
η επίσημη ιστορία αλλά και ο μύθος που μοιραία περιβάλλει
τέτοιου μεγέθους και αξίας ιστορικά γεγονότα
τα οποία θεμελίωσαν τη μορφή της σύγχρονης Ελλάδας..

..έγκλημα η αποσιώπηση και η αποδόμηση της ιστορίας..

http://topontiki.gr/article/27209   

***
Χριστόφορος Περραιβός (1773-1863)
«Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας», Παρίσι 1803
Το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1815 (Βενετία) και για τρίτη φορά το 1857 (Αθήνα)
Ό,τι ιστορικό έχει γραφτεί για το Σούλι τον 19ο αιώνα από Ηπειρώτες μελετητές
[Παναγιώτης Αραβαντινός (1811-1870),
Σπυρίδων Αραβαντινός (1843-1906),
Ιωάννης Λαμπρίδης (1839-1891)],
στηρίζεται και ξεκινά από τον Περραιβό

Πουκεβίλ (François Charles Hugues Laurent Pouqueville, 1770-1838)
Ιστορία ελληνικής επαναστάσεως , 1826
(ο Ναπολέων τον διόρισε γενικό πρόξενο παρά τω Αλή πασά στα Ιωάννινα,
με τον οποίο ο Πουκεβίλ δημιούργησε ισχυρές σχέσεις.
Εκεί παρέμεινε από το 1805 μέχρι το 1815)

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος  (1815 – 1891)
Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, πρώτη, σύντομη μορφή έργου, έκδοση : 1853,
αρχή και ολοκλήρωση έργου και έκδοσης : 1860 - 1876

Απόστολος Βακαλόπουλος  (1909 - 2000)
Ιστορία του Ελληνικού Εθνους (Εκδοτική Αθηνών, 1970)

Κωνσταντίνος Πανταζής
Οι Σουλιώτες - Ιστορική πραγματεία, 1976

Βάσω Ψιμούλη
Σούλι και Σουλιώτες, εκδ. Εστία, Αθήνα, 2005
(Πρώτη έκδοση : Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 1998)

***

Το χρονικό από την πολιορκία έως την ανατίναξη

 
7-8 Δεκεμβρίου
Συνεχίζονται οι σφοδρές συγκρούσεις στο Κούγκι.
Τελευταία μάχη γύρω από το οχυρό.
Πολιορκούμενοι βγαίνουν από το οχυρό
έπειτα από διαπραγματεύσεις και συμφωνία με τους αξιωματούχους του Αλή πασά.


8-12 Δεκεμβρίου
Η Κιάφα συνθηκολογεί
ύστερα από συμφωνία των σουλιωτικών γενών που την υπεράσπιζαν έως τότε.


12-16 Δεκεμβρίου
Υπογράφεται η συνθήκη παράδοσης του Σουλίου.
Σταδιακή αποχώρηση των γενών από το τετραχώρι (Σούλι, Κιάφα, Σαμοβίνα και Αβαρίκο).
Το μεγαλύτερο μέρος των Σουλιωτών κατευθύνεται προς την Πάργα.


16 Δεκεμβρίου
Ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης στο Κούγκι με τον Σαμουήλ.

Ο Αλή πασάς βρίσκεται στο έρημο πια Σούλι,
απ' όπου εξαπολύει ανηλεή καταδίωξη των Σουλιωτών,
παρά τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί.
*
[..]λίγο πριν, όταν ένας από τους Τούρκους αξιωματούχους
της επιτροπής παραλαβής του φρουρίου και του πολεμικού υλικού
είχε μιλήσει με χαιρεκακία,
για το πώς φαντάζεται ότι θα τον μεταχειριστεί ο Αλής καθώς πέφτει ήδη στα χέρια του,
ο Σαμουήλ, κατά τον Π.Α. Σαλαπόντα (δεν βρήκα βιογραφικά στοιχεία του), απαντά :
«Δεν είναι άξιος ο πασάς να πιάση Σουλιώτη που ξεύρει πολλά μονοπάτια του θανάτου»..

***

Πριν την Ελληνική Επανάσταση, το Σούλι αριθμούσε περίπου 15.000 άτομα
Στο τέλος της Επανάστασης μόλις 200 Σουλιώτες είχαν επιζήσει
οι οποίοι διασκορπίστηκαν σε όλη την Ελλάδα και δεν επέστρεψαν ποτέ στο Σούλι

Από τα 11 χωριά του Σουλίου, μόνο η Σαμονίβα κατοικείται σήμερα,
από ανθρώπους, που δεν έχουν καμία σχέση με τους Σουλιώτες,
ενώ σώζονται τα ερείπια του Κουγκίου και του φρουρίου της Κιάφας
καθώς επίσης και τα διάσημα "Πηγάδια" στη Σαμονίβα.


*******

http://www.vrellis.gr/gp/exhibition0109.html



http://www.slang.gr/lemma/show/tha_ginoume_Kougki_6580










Κούγκι Κιάφα

***


Χαρακτικό με φανταστική παράσταση του Σουλίου, Αθήνα, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη


***



Ary Scheffer  (Γάλλος ζωγράφος, 1795 – 1858)
 Οι Σουλιώτισσες, Les Femmes souliotes, The Souliot Women, 1827
(Λάδι σε μουσαμά Μουσείο Λούβρου, Παρίσι)

 ***

 H αναφορά για το Ζάλογγο
 του Γάλλου ακαδημαϊκού φιλόλογου, ιστορικού και κριτικού Κλωντ Φωριέλ
(Claude Charles Fauriel, 1772 – 1844)
 κυριάρχησε σ΄ όλες τις μετέπειτα ιστορικές αναφορές.



http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%96%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CF%85





Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Joaquín Rodrigo - Concierto De Aranjuez / Adagio



..ο Joaquín Rodrigo συνοδεύει πέντε ποιήματα που περιέχουν ουρανό..






Έλτων ~ " Το κορίτσι και το αγόρι "



Πήρε το κορίτσι το δειλό αγόρι από το χέρι
κι αναχώρησαν για τον κήπο των ορέξεων.

Στον μεγάλο περίπατο της απόλαυσης
σταμάτησαν ένα λεπτό
να ξοδέψουν το βλέμμα τους
στον διάκοσμο της αλέας

Το κορίτσι ανύψωσε το κεφάλι
να θαυμάσει τα περιπλεκώμενα κλαδιά
καθώς θαρρούσαν πως κρύβουν
τον ανήσυχο ουρανό

Ουρανέ ανεξάντλητε,
θα μας χαρίσεις μια γαλάζια κρυψώνα
απ ᾽την απεραντοσύνη σου;
Για να ασφαλίσουμε τον θησαυρό μας,
να μη γίνει αέρας και σκόνη,
όταν θα ξεφτίσει ο μύθος της απώλειας.

Κι ο ουρανός με νερό απάντησε
κι η βροχολαλιά του εξύπνησε
τη θύμιση της αιώνιας στιγμής.

Στο υγρό κατώφλι του χρόνου
εγλύστρησε τώρα το αγόρι
να παρασύρει το κορίτσι.

Κι ο δρόμος έγινε ποτάμι και χείμαρρος
κι η ορμή κυρίευσε την στιγμή..

Βαρκελώνη, Οκτώβρης 2012, Έλτων

 

Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Ουρανός "



Οι βάρκες τραβηγμένες στη στεριά
  στ' ακίνητο ριγούν μαγευτικό τοπίο, 
βουβά κι υπάκουα,
μη και ξυπνήσουν το θηρίο.
Κι ο γαλανός, ο ουρανός,
σαν τότε παιδικός.
Αγία επιβλητική εσύ
αναλαμπή χρυσή,
στην πρώτη σου εκδρομή.
Κι ο γαλανός, ο ουρανός,
με διαμαντένιο φως,
σε επιφάνεια λαμπερή.
Οι κραδασμοί την αγάπη μου
δονούν τη σιωπηλή. 

Βότσαλα με χίλια χρώματα,
ανακατεμένα χρώματα,
τα λυτά σου μαλλιά,
δίχτυα με τραβάνε ψηλά.
Ενάντιος καιρός, αρχαίος χρησμός,
πάνω σε φύκια νεκρά και κοχύλια
βαδίζω σκυφτός.   
Χαλαρά τα γκέμια εμπρός,
στέκομαι μετέωρος,
χάσματα με περιζώνουν
κι οι θεοί μ' αποκληρώνουν,
οι μοίρες το 'παν φανερά.    

Κι ο κόκκινος, ο ουρανός,
μια στήλη καίει άλατος,
στην τελική μου αποθέωση.
Στην μεγάλη της πρεμιέρα,
με ιδιόμορφη βλάστηση,
   κάηκε η παράσταση..   
 

Kατερίνη 10-12-2012
Γιάννης Στεργιόπουλος  



Πελαγία Σ. Κουκίδου ~ " Πάρε με μέσα σου ουρανέ "



πάρε με μέσα σου ουρανέ
και κάνε με βροχή σου
πάρε και το παράπονο
να κλαίει και να γελώ
πάρε μου ό,τι απόμεινε
κι εγώ η αφορμή σου
για να χαράξεις αύριο
καλύτερο καιρό..

πάρε με μέσα θάλασσα
δώσε με στα σκοτάδια
στα άγριά σου θέλγητρα
τα πάθη μου να βρω
του ουρανού τις τσαλιμιές
να βλέπω από τα βάθια
εκεί να εξαγνίζομαι
εκεί και να χαθώ..

κι αν δε με θέλεις, κάνε με
ένα τραγούδι μόνο
ρεμπέτικο, να σεργιανά
σε στόματα καμμένα
ή αμανέ πολίτικο
να ξιστοράει τον πόνο
για χρόνια που γεράσανε
     και φύγαν πονεμένα.. 


   

Αλεξάνδρα Θεοχάρη ~ " Ουρανός "





Να χαράξω διαδρόμους
στο μολυβί ουρανό μου

να βάλω χρώμα να λάμψει
το μαύρο παρελθόν μου

να πω "δεν πειράζει,
είναι κομμάτι δικό μου"

να βγάλω φτερά να πετάξω


μα είμαι τυφλή, δε βλέπω το φως μου..


Μακριά που είσαι ουρανέ - πώς να σ’ αγγίξω;

ας μείνω στ' όνειρό μου
- η μόνη μου ελπίδα -
γιατί εκεί κατοικεί ο άγγελός μου..




Χριστίνα Γεραλή ~ " Ουρανός "



Ο ουρανός είναι ατελείωτος..και ελεύθερος
Πώς ν'αρνηθεί κανείς τέτοιο δώρο

Λέω να τον κρεμάσω στο κοντάκι μου
και να συμφιλιωθώ με τις βροχερές ασάφειες

Άλλο δεν έχει..

Κι αν νοστάλγησες, εαυτέ,
να ιχνογραφείς απρόοπτους βυθούς
και να γεωμετρείς λαξευμένες γεωγραφίες

Τώρα να μάθεις 
να δωροδοκείς ηλιοβασιλέματα 
και τολμηρές αυγές

Να μάθεις
να καταπραύνεις
το τσαλαπατημένο πλεόνασμα
και να το περιφέρεις στο ξεροβόρι
μεταμφιεσμένο σε δικαίωση..





Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Ά λ κ η ς Α λ κ α ί ο ς...





1949-2012

..10 Δεκεμβρίου 2012..

..Καλό ταξίδι στον ποιητή της ψυχής μας..









***

Θάνος Μικρούτσικος ~ Το κακόηθες μελάνωμα


***

Μανώλης Μητσιάς ~ Ερωτικό


***
Δημήτρης Μητροπάνος ~ Τα Πλοία Των Ερώτων


***

Νότης Μαυρουδής  ~ Πρωινό Τσιγάρο


***

Δημήτρης Μητροπάνος ~ Σαν πλανόδιο τσίρκο




Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Αγία Άννα






Η Παναγία με το Θείο Βρέφος και την Αγία Άννα 
Leonardo Da Vinci - 1508 - Μουσείο Λούβρου, Παρίσι
(η μεγαλύτερη προσωπικότητα της Αναγέννησης..
 ζωγράφος, σκηνογράφος, πανεπιστήμων, εφευρέτης, ποιητής της ζωής)

 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%28%CE%9D%CF%84%CE%B1_%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B9%29

***


Φωτογραφία : Κοτσώνας Γεώργιος (panoramio.com)
 Άγιο Όρος
Σκήτη Αγίας Άννας
το κελί του Αγίου Γεωργίου (ή το κελί των Καρτσωναίων)  

http://www.panoramio.com/photo/41799950?tag=%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%20%CE%9F%CE%A1%CE%9F%CE%A3-%CE%A3%CE%9A%CE%97%CE%A4%CE%97%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%A3 

***


Χάρτης Αγίου Όρους - 1866
(athosmount.blogspot.gr)

 http://athosmount.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html

***

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B7_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%82 


***


Χάρτης Αγίου Όρους
από clubs.pathfinder.gr

http://clubs.pathfinder.gr/kellion/874381 

***


Άγιο Όρος
Θέα από Σκήτη Αγίας Άννας
Φωτογραφία : Anima Libera

*******


 

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Μάνος Ελευθερίου/Μιχ.Τερζής _ Εν Ερμουπόλει



..Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα..







Federico Fellini



Ευχαριστώ τον Γιώργο Πολυμενάκο που μου το έστειλε


Όλη η τέχνη είναι αυτοβιογραφική.
Το μαργαριτάρι είναι η αυτοβιογραφία του στρειδιού
 
Federico Fellini 
 
 
 

αστερισμοί

Ανδρομέδα (1)



Κάπου στα μέρη του Περσέα 
στης Ανδρομέδας τα βουνά 
δυο φίλοι κάνουνε παρέα 
σήματα στέλνουν βιαστικά. 

Υψώνει αυτός ψηλά το φάρο 
μύριες αντένες στη γραμμή 
κι εκείνη ανάβει ένα τσιγάρο 
κι η σκέψη γίνετ' αστραπή. 

Κανείς δεν ξέρει πως βρεθήκαν 
ποιος πρώτος έστειλε φτερά 
ποιες σκέψεις πρώτα ποιόν ευρήκαν 
και ποιος απάντησε μετά. 

Νύχτα μονάχα θα τους ψάξουν 
αυτοί που ξέρουν να κοιτούν 
τα περιστέρια σαν πετάξουν 
τ' άστρα μεριάζουν να διαβούν. 

Ξέρουν, στην όψη δεν ταιριάζουν 
είν' απ' αλλιώτικες φυλές 
τα χέρια σφίγγουν δεν τρομάζουν 
το χθες αφήνουνε στο χθες. 

Κι αν στη δική τους αποικία 
στυφό έχει γίνει το νερό 
στις εσχατιές του γαλαξία 
υπάρχουν άνθρωποι θαρρώ. 

Ένα μονάχ' αναρωτιούνται 
κι απάντηση δεν έχουν βρει 
σαν οι πλανήτες συναντιούνται 
πως τάχα δίνουν το φιλί.

που πας ρε Φινέα; Καραμήτρο;

ο ουρανός είναι ασπρόμαυρος. σαν ταινία.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Γιώργος Μπλάνας - Τερατούργημα



ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

[Σκοτάδι πυκνό. Καθόλου άνεμος. Κανένας ήχος. Σαν ασφυξία τα πάντα γύρω. 
Πάνω στην κορυφή του Καυκάσου ή πολύ μέσα βαθιά σε μια ψυχή· 
όποια ψυχή, χθεσινή, σημερινή, αυριανή. 
Στο βάθος σαλεύει η ζοφερή μορφή της Μέδουσας. 
Πιο μπροστά στη σκηνή 
- γιατί μπορεί να είναι μια θεατρική παράσταση ή ένας εφιάλτης όλο αυτό -
ο Περσέας, ένας πάνοπλος νέος, κρυμμένος πίσω από έναν βράχο. 
Ακούγεται η Μέδουσα:]

 
Στάσου εκεί, βουρκόπαιδο· εκεί, πίσω απ’ το βράχο.

Κανείς δεν πλησιάζει μια γυναίκα ασφυκτικά μοναχική, μέσα σε τόση διαύγεια, 
δίχως απώλειες σε ψυχή.

Εκμεταλλεύσου - σε προτρέπω - την προθυμία μιας νύχτας 
κρεμασμένης απ’ τα χείλη της σιωπής,

κι αν θες να φύγεις αποδώ μόνο με μιαν αυτάρεσκη πληγή που, 
αργά ή γρήγορα, θα ξεχαστεί κι αυτή στην πανδημία της ζωής σου,

μην τολμήσεις να σηκώσεις το βλέμμα από τη γη. Δεν πρόκειται ν’ αντέξεις.

Εκτός αν δεν σου έμαθαν να βλέπεις τα στοιχειώδη· πράγμα μάλλον απίθανο· 
άπληστοι είναι, όχι βλάκες:

ιερείς, στρατιωτικοί, πολιτικοί, φιλόσοφοι (νομοταγείς κι επαναστάτες), 
οικόσιτα μιας μολυσματικής αλήθειας, που ωστόσο δεν τους στέρησε ποτέ τα προς το ζειν.

Πόσες φορές την έφεραν στο χείλος της ασιτίας...άλλος βούρκος αυτός!

Έτσι κι αλλιώς είναι οι μόνοι που υπάρχουν· επαρκώς.

Οι άλλοι, εμείς: τα τέρατα

κι εσείς: οι ευέλπιδες 
- ποιας ακατάσχετης αφέλειας, κανείς δεν φαίνεται να ξέρει·

προς το παρόν 

- οφείλουμε να καταφεύγουμε στα όνειρα, να είμαστε όνειρα, 
να λιμοκτονούμε με τ’ αποφάγια - ο ένας του άλλου - 
των ελπίδων και των φόβων μας.

Κι όταν τους πνίξει από παντού η ανάγκη ν’ ανασάνουν λίγη από κείνη την αιώνια απάτη, 

την έναστρη, ουράνια, τη ζοφερή απάτη του σύμπαντος, ξέρουν αυτοί ποιους διαλέγουν.

Μυρίζεις προσδοκία από μακριά: 

σκέψεις υπόδουλες, 
θρεμμένες με την νοσηρή ευφρόσυνη, την άρρωστη κινητικότητα του εξαπατημένου δούλου· 
πράξεις ανόητες - ανόητε - που δεν οδηγούν πουθενά εκτός πυθμένα.

Τα στάσιμα νερά είναι, βέβαια, πάντα νερά: βρώμικα, σκουληκιασμένα, αλλά νερά. 

Τέλος πάντων, μπορούν το ελάχιστο, το στοιχειώδες: να πνίξουν τον ανύποπτο.

Κατάλαβες, βουρκόπαιδο; 

Θέλει ένα δόντι εξυπνάδας στη μασέλα του ζώου, που πασχίζει να σκεφτεί μέσα του, 
καθένας για να κυλιστεί στο βούρκο της πραγματικότητας, δίχως να πνιγεί.

Κι αν δεν κάνω λάθος, είσαι ακόμη ζωντανός. Ανύποπτος, κάπως ανόητος, αλλά ζωντανός.

Κράτα το βλέμμα σου, λοιπόν, και κράτα την απόσταση 

που θα σου δώσει μια σίγουρη 
- καίτοι μολυσματική, κάπως οδυνηρή και πάνω απ’ όλα χρόνια - 
διάκριση στον βάλτο της πόλης σου.

Άλλη η δική μου αρρώστια. Δεν είναι για τα μάτια σου.

Πες μου τώρα τι θέλεις. Έχει σημασία να το ακούσεις.

Όσο για μένα...ξέρω καλά πως δεν ανέβηκες τόσο σκοτάδι χάριν πνευματικής αναψυχής.

Αν και δείχνεις αρκετά αφελής, ώστε να σ’ έπεισαν, ίσως, 

πως θ’ αντικρίσεις στην ερημιά κάποιο είδος αλήθειας.

Φαίνεται πως οι σοφοί άρχισαν ήδη να μιμούνται τις σαύρες. Ή μήπως όχι; Μίλα!

Η φωνή δεν ενέχει κινδύνους, όταν την πετάς σαν πέτρα 

καταπάνω στα κουφάρια που άφησε πίσω της μια όποια αμήχανη σιωπή. 
Δεν σκέπτεται καν· όσο κι αν σκεφτείς.

Η ρητορική, αγόρι μου, η ρητορική: τερατώδης επινόηση!

Πώς; Δεν ακούω τίποτε. Βουβάθηκες; Τι σου συμβαίνει; Μη μου πεις!

Είσαι από κείνα τ’ αφόρητα έλλογα πλάσματα, 

που νομίζουν πως δεν πρέπει να χαραμίζουν τα λόγια τους σε πράγματα αθέατα;

Δεν σου φτάνει η φωνή μου, για να ξέρεις πως υπάρχω;

Μα, δεν αγάπησες ποτέ; Από το βλέμμα αγάπησες εσύ; Μιαν εικόνα αγάπησες, όπως όλοι;

Σκέψου τι είναι μια εικόνα. Σκέψου ποια λέξη άκουσες, όταν αγάπησες· αν αγάπησες. 

Σκέψου ποια λέξη αγάπησες, όταν αγάπησες· αν αγάπησες.

Δεν αγάπησες· το νοιώθω! Άκου, λοιπόν! Ακούς τα φίδια; 

Είναι τα φίδια που σαλεύουν στο σκοτάδι.

Πες μου τι βλέπεις...Όχι, όχι, μην σηκώνεις τα μάτια! Τι βλέπεις σου ζητάω να μου πεις.

Άσε το βλέμμα σου. Τι ξέρει αυτό; Άκου και πες μου τι βλέπεις.

Τα μαλλιά μου, ε; Βλέπεις ένα κεφάλι γυναικείο με φίδια· όχι μαλλιά.

Σε κατάλαβα. 

Άρπαξες την πρώτη εικόνα που βρήκες στριμωγμένη στο δισάκι της αφέλειάς σου.

Ανόητε! 

Αν τυλίγονταν απάνω σου μαλλιά κατάμαυρα σαν φίδια ένα βράδυ μεθυσμένο με φιλιά,
αν ένοιωθες κάποτε κάπου μέσα στο σκοτάδι πως θέλεις να σε πνίξουν, 

παρά να μείνει το σώμα σου χωρίς το σώμα της αγάπης μιαν άλλη νύχτα, 
θα μπορούσες να δεις μιαν άλλη λέξη 
εκεί που βλέπεις άλλη μια φρίκη.

Ωστόσο, είμαι βέβαιη πως κάτι δεν πάει καλά μ’ εσένα. Τι ακριβώς σου είπαν;

Γυρίζει ακόμη ελεύθερος εκείνος ο φιλόσοφος, 

που νομίζει πως ξέρει όσα δεν ξέρει 
και μάλιστα καλύτερα απ’ όσα ξέρει; 
Ή μήπως δεν γεννήθηκε ακόμη;

Σιγά σιγά· όλα με την σειρά τους.

Εδώ πάνω η Ιστορία είναι ολόκληρη κάθε φορά μες στο σκοτάδι: 

η ανάσα ενός θηρίου πληγωμένου.

Τέλος πάντων. Αυτά δεν σε αφορούν· ακόμα.

Καλύτερα να σου μιλήσω για τα χέρια μου.

Σου είπαν πως είναι χάλκινα; Ίσως. 

Εγώ δεν τα κοίταξα ποτέ. Δεν χρειάστηκε ή δεν θέλησα. 
Τι ν’ αγκαλιάσω εδώ πάνω; Τις αναμνήσεις μου;

Οι αναμνήσεις γίνονται χειρότερες κι απ’ τον χειρότερο χαλκό, 

όταν δεν έχουν κανένα μέλλον ν’ ακονίσουν:

αρκετά εύπλαστες ώστε να πάρουν το σχήμα της συμφοράς σου, 

αλλά πάντα απαθείς, ανέστιες, στις επικλήσεις της ψυχής·

εκτός, ίσως, από κάποιαν ανυπόφορη αίσθηση σκουριάς, 

που καλύπτει ίσα ίσα τις πληγές με μια ψευδαίσθηση ανακούφισης.

Ωστόσο, το ψεύδος καταντά τρέλα, όταν δεν μπορείς να δεις την κόψη που το χάραξε μέσα σου·

 έστω, τη χαρακιά.

Δεν σου μίλησαν, υποθέτω, για τον παραλογισμό που μ’ έφερε εδώ πάνω.

Φυλάγονται, βουρκόπαιδο, από τους προβληματισμούς. 

Ξέρουν πως δεν ξέρουν ποια λέξη μπορεί ν’ ανοίξει ξαφνικά τα σπλάχνα του Άδη 
κάτω από τους κήπους τους 
και φυλάγονται.

Εν πάση περιπτώσει όλο και κάτι θα σου είπαν.

Δεν μπορεί να μην κοιμήθηκες μια τουλάχιστον φορά, 

ακούγοντας εκείνη την μπαγιάτικη ιστορία για τη Νύμφη 
που ενέδωσε στην ρώμη του Ποσειδώνα μέσα στον Παρθενώνα!

Τους φαντάζομαι να φτύνουν τις λέξεις μία μία 

σαν να τοξεύουν το κουνάβι της προστυχιάς τους: Νύμφη, ρώμη, Παρθενώνας...

Λοιπόν, βουρκόπαιδο, ερωτεύτηκα 

κι ο έρωτας δεν έχει νόημα, αν δεν σταθεί στην άκρη μιας τρέλας, 
αν δεν σπάσει κάτι ανεπίτρεπτο στα δόντια της νύχτας.

Τα λουλούδια, τ’ απογεύματα, οι μελαγχολικές σκιές 

και κάποιο ανύποπτο πουλί πάνω απ’ το κύμα, 
ανήκουν στη βουλιμία μιας άλλης ανθρωπότητας, 
πολύ ψεύτικης, πολύ φοβισμένης, ώστε να συμβιβαστεί με τη θηριωδία της.

Εγώ προτίμησα να νοιώσω την άγρια λάμψη της πέτρας στο σώμα μου

- αυτό νομίζω εξαγρίωσε την παρθένα της λογικής -
προτίμησα ν’ αγκαλιάσω ένα ζώο μέσα στο σκοτάδι, ένα ζώο υγρό, σκληρό, ανόσιο, αρχαίο.

Μόνον έτσι μπορείς ν’ αγκαλιάσεις ολόκληρο το τίμημα του έρωτα· και μόνο από θεό.

Δεν μόλυνα τον Ναό της. 

Τον τρόμο που απαιτεί ναούς για να είναι ανθρώπινος μόλυνα: τον λαχτάρησα και τον χόρτασα.

Και οργίστηκε η έλλογη παρθένα και λογίστηκε η σκύλα η Αθηνά την τάξη της λατρείας της.

Κάποτε γύριζε στα πεδία των μαχών και σκύλευε κουφάρια, 

καθάριζε τον κόσμο απ’ τ’ αποφάγια ενός τετράποδου, που σάλευε προς το δίποδο.

Έτσι την τραγουδούσαν οι ποιητές, 

όταν ήξεραν να πληγώνουν τις λέξεις με την γλώσσα τους,
και το αίμα ήταν ο οργασμός του ρόδου στην άκρη του αγκαθιού 

κι ο θάνατος τρόμος γλυκύτατος, 
καρπός του δέντρου καθενός: 
η φλέβα ρίζα κι η καρδιά δυο φύλλα σαλεμένα στον άνεμο της σάρκας.

Ναι τότε, πριν αρχίσουν να σκούζουν σκέψεις, να μαϊμουδίζουν εικόνες· 

πριν, πολύ μέσα πριν.

Ύστερα επινόησε την ιερότητά της, κι ο κόσμος έγινε πραγματικό σφαγείο· 

μια ιδέα, βουρκόπαιδο. Το κτίσμα που βεβήλωσα ήταν μια ιδέα.

Κι έτσι το σύμπαν μπορεί και στέκεται στα δυο του άκρα

- ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο - αλλά τυχαίνει να είναι τα μπροστινά.

Λοιπόν, αν όπως δείχνει ο οπλισμός των χεριών σου 

- τον οπλισμό της καρδιάς σου πραγματικά τον αγνοώ - 
ήρθες εδώ για να στερήσεις τα σκοτάδια από ένα τέρας, 
ν’ αποδείξεις την δύναμη των φώτων, 
πρέπει να δουλέψεις στα τυφλά.

Όχι γιατί το βλέμμα μου θα σε αφοπλίσει, 

αλλά γιατί δεν πρόκειται να δεις τίποτε μέσα στο σκοτάδι σου.

Νόμισες πως είμαι τόσο τιποτένιο πλάσμα, ώστε να μείνω εντελώς ανοχύρωτη εδώ πάνω;

Σε περίμενα, ανόητε. 

Περίμενα κάποια στιγμή να φτάσει κάποιος που δεν θα βλέπει, 
κάποιος που δεν θα ξέρει τι σημαίνει τ’ όνομά μου,

κάποιος που θα σκοτώσει μια λέξη ανεπίστρεπτη πολύ μέσα του, 

πολύ πριν με σκοτώσει για τα καλά.

Μέδουσα σημαίνει «Κυρίαρχος», βουρκόπαιδο. 

Σκέψου ποιον τρόμο αντικρίζει η αυτή η άναυδη λέξη: «Κυρίαρχος»...

Όχι, άφησε καλύτερα! 

Κλείσε καλά τα μάτια κι έλα να τελειώνουμε. 
Έτσι κι αλλιώς, ένα ψέμα σ’ έφερε εδώ πάνω. 
Ή μήπως ήταν λάθος;


Γιώργος Μπλάνας - ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ 


*******

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1_%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29

 http://www.stougiannidis.gr/medussa.htm 


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82 


*******

Ο Γιώργος Μπλάνας, γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα.
 Σπούδασε ηλεκτροτεχνία και βιβλιοθηκονομία.
Εργάστηκε σαν ταχυδρομικός διανομέας, βιβλιοθηκάριος, πωλητής βιβλίων, 
διαφημιστής και επιμελητής εκδόσεων.


Από το 1987 έχει εκδώσει 7 βιβλία με ποίηση

Η ΖΩΗ ΚΟΛΥΜΠΑ ΣΑΝ ΦΑΛΑΙΝΑ ΑΝΥΠΟΠΤΗ ΠΡΙΝ ΤΗ ΣΦΑΓΗ [1987]  
Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΑΝΘΗΡΟΤΗΤΑ ΣΟΥ [1990]  
ΝΥΧΤΑ [1991]  
ΠΑΡΑΦΟΡΟ [1997] 
ΑΝΝΑ [1998]
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ [2000]
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ [2002]

Στον τόμο ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ [2005], 

είναι συγκεντρωμένα τα 4 πρώτα ποιητικά βιβλία του.

Η ποιητική σύνθεση ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ 

κυκλοφόρησε σε ειδικό ένθετο της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ, στις 25 Μαρτίου του 2007.

 

Μετέφρασε, μεταξύ άλλων :

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ 
ΛΩΡΕΝΣ ΦΕΡΛΙΝΓΚΕΤΙ 
ΑΛΛΑΝ ΓΚΙΝΣΜΠΕΡΓΚ
ΚΡΕΓΚΟΡΥ ΚΟΡΣΟ 
ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ 
ΧΕΝΡΥ ΤΖΕΪΜΣ
ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ 
ΙΣΣΑ
ΓΟΥΪΛΙΑΜ ΜΠΛΕΪΚ
ΕΝΤΓΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
ΜΑΤΣΟΥΟ ΜΠΑΣΟ
ΑΡΧΙΛΟΧΟ
ΟΜΗΡΟ 
ΣΟΦΟΚΛΗ

 

Πραγματοποίησε κριτικές εκδόσεις έργων του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ

 

Διασκεύασε ποίηση για να διαβαστεί από παιδιά:

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΙΗΣΗ 
Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΡΡΟΗΣ

*******

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Ο Μεγάλος Αδελφός




..ευχαριστώ τον Παναγιώτη Κ. που μου το έστειλε..


Ένα χρήσιμο εργαλείο για τις Υπηρεσίες Προστασίας του Πολίτη!

  Η αναγνώριση των προσώπων μέσα στο πλήθος..
Εδώ είναι ένα πλήθος πριν από την εξέγερση στο Βανκούβερ.

***


Τοποθετήστε τον δρομέα οπουδήποτε μέσα στο πλήθος 
και κάντε διπλό κλικ μερικές φορές 
και στη συνέχεια χρησιμοποιήστε τη φέτα του ποντικιού
για μεγέθυνση..


***

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από Port Moody 
και δημοσιεύτηκε στην Tri-City News του Ιουνίου

Μπορείτε να  βρείτε το κεφάλι και το πρόσωπο 
με εκπληκτική σαφήνεια κι ευκρίνεια
Μπορείτε να δείτε και  τα χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου - και υπήρξαν χιλιάδες!
 Προστασία προσωπικών δεδομένων;;;;!

Προσπαθήστε να φανταστείτε η αστυνομία και ο στρατός 
τι έχουν στη διάθεσή τους. 
Όχι μόνο στον Καναδά..παντού...






Μιχάλης Κατσαρός - 14 χρόνια μετά..


Μια ιδιαίτερη μορφή  της ελληνικής λογοτεχνίας
Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1919 ή το 1920
Το πρωϊνό της 21ης Νοεμβρίου του 1998 πεθαίνει σε ηλικία 78 ετών


 ***
Μιχάλης Κατσαρός (1919 ή 1920 - 1998)

 
Η διαθήκη μου, 1953

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα 
ώρες ατέλειωτες 
τις παρελάσεις

σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων, λίβανον και σμύρναν

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι 

σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς 
για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες 
των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών 
και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία..


...............................

Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας εξιστορεί :


..Όταν ο Μιχάλης το 1953 έγραψε το "Κατά Σαδδουκαίων", 
έστειλε στο "Δημοκρατικό Τύπο" ένα απο τα ποιήματα,
τη "Διαθήκη μου", προς δημοσίευση.
Έπεσε πανικός.
Στην προσπάθειά τους να τον απαξιώσουν,
το δημοσίευσαν αφού όμως πρώτα το λογόκριναν αγρίως.
Το κουρέλιασαν.
Αφαίρεσαν τις αναφορές για αντίσταση:
-στην κρατική εκπαίδευση
-στο φόρο
-σ'αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
-στον πρόεδρο του εφετείου
-στις υπηρεσίες αλλοδαπών και διαβατηρίων
-στις φοβερές σημαίες των κρατών
-στη διπλωματία
-στα εργοστάσια πολεμικών υλών
-στα θούρια.

Η οργισμένη απάντηση του ποιητή ήταν ένα συγκλονιστικό ποίημα : το "Υστερόγραφο"


..........................................

Υστερόγραφο

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
- καθώς διαβάστηκε -
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες, πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν -
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα..
ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν..

Μιχάλης Κατσαρός
***

Το 1945 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα «Το Μπαρμπερίνικο Καράβι» 
στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη.

Παρέα του ήταν ποιητές και λογοτέχνες όπως οι :
Παπαδίτσας, Δεπούντης, Γιώργος Γαβαλάς, Νάνος Βαλαωρίτης, Κλείτος Κύρου, 
Τάσος Λειβαδίτης και Αλέκος Αργυρίου.

Εργάστηκε στην Πολεμική Αεροπορία απ΄ όπου και απολύθηκε λόγω των φρονημάτων του.
Έγινε εκδότης αθλητικού περιοδικού, 
έπαιξε κομπάρσος σε ελληνικές ταινίες και ταυτόχρονα έγραφε ποιήματα.

Στην ηλικία των 34 ετών
(1953)
εκδίδει το «Κατά Σαδδουκαίων» με εξώφυλλο του Νίκου Κούνδουρου
Το μελοποιεί ο κουμπάρος του, Μίκης Θεοδωράκης. 
Το "Οροπέδιο", που γράφτηκε το 1950, μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο

Ιδιόρρυθμος και συχνά παραληρηματικός, δεν χώρεσε ποτέ σε καλούπια.

Ο Μίκης τον βρήκε γύρω στο 1953 σε ένα παγκάκι άστεγο 
και τον πήρε να τον φιλοξενήσει σε ένα σπίτι στο Χαλάνδρι. 
Εκεί μελοποιήθηκε το "Κατά Σαδδουκαίων".
Όταν παντρεύτηκε ο Μίκης την Μυρτώ και γέννησε την Μαργαρίτα 
ο Κατσαρός του έγραψε τη Μαργαρίτα - Μαγιοπούλα.

Ποιητής - ζωγράφος - μουσικός, 
κάποια στιγμή εκδίδει έναν δίσκο 3Μ3Μ=6Μ 
στον οποίον αυτοσχεδιάζει ποιήματα παίζοντας Ινδική Φόρμιγκα.
Για τον δίσκο αυτό δηλώνει : 
"Αυτοσχεδίασα σ’ αυτό το δίσκο την ποίησή μου, η οποία είναι πανκ..
Πολλές φορές οι πανκ στις συγκεντρώσεις τους βάζουνε αυτά τα περίεργα τραγούδια"

Aριστερός που δεν χωρούσε πουθενά, αισθανόταν εξόριστος στην ίδια του την Χώρα. 
Και φυσικά δεν χωρούσε σε γραφειοκρατίες γι' αυτό και πορεύτηκε μόνος του.
Φίλοι του πέραν του Θεοδωράκη, ήταν ο Μίμης Δεσποτίδης 
και οι Μιχάλης και Λεωνίδας Κύρκος.

Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε σαν εκφωνητής του Στρατιωτικού Ραδιοφώνου. Απολύθηκε από την Χούντα.

Το 1981 αποκαταστάθηκε και πήρε κάποιους βαθμούς στην Πολεμική Αεροπορία 
και έτσι κατόρθωσε να ζήσει σχετικά αξιοπρεπώς.

Έγραψε πολλές συλλογές αλλά ποτέ δεν απέκτησε την μεγάλη φήμη
Βασανίστηκε από τα S.S. για πολλούς μήνες στις φυλακές Χατζηκώστα.
Τα ποιήματά του συχνά λογοκρίθηκαν ακόμα και από τούς δικούς του

Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες 
και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη.
Το "Κατά Σαδδουκαίων" παρουσιάστηκε μελοποιημένο από Γερμανό συνθέτη 
στο "Κουήν Ελίζαμπεθ Χωλ", στο Σάουθ Μπανκ του Λονδίνου 
Ο αγγλικός τύπος τον παρέβαλε με τους ποιητές Μπρεχτ, Χο Τσι Μινχ και Παντίλα
****
Μιχάλης Κατσαρός: η δική μου μέρα

Κατσαρός λέγομαι επίθετον παραληφθέν
από ετών
ποιητής το επάγγελμα στίχων
κι' ακόμα ποιητής ωδών και τραγουδιών.
Ας πω και για μένα
όπως ρήτωρ για την Μαρία
από άμβωνα κρητικόν.
Όχι ποιος είμαι και τι ζητώ
αλλά τι κάνω μία μέρα.

Πιστέψατέ με 
ξυπνώ
σε σεντόνια όπου τα υφαίναν
ειδικώς για ηδονή
και πλένω το πρόσωπό μου.

Μετά περπατώ σε αλλέες
πάρκα δρόμους καφετηρίες
μετά μπαίνω σε τρόλεϋ
λεωφορεία τραίνα και
εστιατόρια
θαυμάζω κότες ψητές
ίστερ λαμ
πομ ντε τερ
βόδια
αρνιά
αρακά
κατάλογοι μαγειρείων ρεστωράν
και γράφω:
0 + 0 = 0.
Πιστέψατέ με γράφω ποιήματα
όπως αυτό το βιβλίο και το άλλο
και πάω στο σινεμά
βλέπω το έργο
βλέπω το γήπεδο
βλέπω τη σκηνή θεάτρου.

Το βράδυ πάντα γράφω επιστολές
σε φίλους εραστές και γυναίκες
με χρυσά φύλλα συκής ντροπής
και αργά τα μεσάνυκτα κοιμάμαι
τέλειωσε η ημέρα 
έζησα 
και διηγούμαι
σαν ποιητής και γω για μένα.

Τι να προσθέσω, ότι όλη η μέρα
είχε από μένα κατέβει
ότι ο ήλιος έλαμπε και ότι
έζησα σαν Ντενίσοβιτς
* μια μέρα;

Αν είναι περίεργη τότε
φορέστε μια κάπα
και όλοι, ας κατεβείτε επιτέλους
να ζήσετε πάλι
αυτή τη δική μου μέρα

Κατσαρός λέγομαι
Πιστέψατέ με, δεν θα με συναντήσετε.



*

http://www.λέσχη.gr/forum/showthread.php?428-%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81-%CE%99-%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BD-%CE%9C%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD-%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
 

[(από το βιβλίο του Μιχάλη Κατσαρού : αλφαβηταριον , ποιήματα α-ω - εκδ. μνημη, 1978)
Από το οπισθόφυλλο:

Κάποτε λόγιοι ή ταραξίες πολίτες Αθηνών 
έκαμαν μεγάλη φασαρία για το περίφημο "Αλφαβητάριον του Ηλίου". 
Εγώ θυμούμαι το δικό μου Αλφαβητάριον με τη Ρόδω, Ρήνα, Βελή που το 'χασα τότε - ζωγραφισμένο με μπλε-κόκκινο μολύβι 
και δεν γνωρίζω αν ήτο του Ηλίου ή Αθηνών ή άλλων πεπτοκότων ατόμων ή ημερομηνιών. 
Αν κάηκε δεν είμαι εγώ που το 'καψα. 
Τώρα, 1978, εκδίδω με την "Μνήμη" το νέο "Αλφαβητάριο" ποιήματα από Α μέχρις Ω 
εις ανάμνηση του σχολείου Ματίνα - Μενελάου και Ευγενίας 
                που μου το δίδασκαν στην Κυπαρισσία..] 
 ****
                                                             
Εργογραφία


Μεσολόγγι, Αθήνα, έκδοση του περιοδικού Ποιητική Τέχνη, 1949

Κατά Σαδδουκαίων, Αθήνα, 1953

Οροπέδιο, Αθήνα, 1956

Πας - Λακίς - Michelet, Φιλοσοφική μπροσούρα, Αθήνα, Παγκόσμιος Φιλοσοφία, τ.18, 1973

Χρονικόν Μορέως μετά Τσοτερπίου χωρίου Λιβεριανού, Αθήνα, Μνήμη, 1973

Μπαλάντα στους ποιητές που πέθαναν νέοι, Αθήνα, περ. Επιθεώρηση Τέχνης, 1/1959

Οι συλλέκτες της Μονόχρα, Αθήνα, Γνώση, 1974

Σύγγραμμα, Αθήνα, Κέδρος, 1975

Σύγχρονες μπροσούρες, Αθήνα, Καρανάσης, 1977

Το κράτος εργοδότης και 10 άρθρα Ελευθέρων Κομμουναρίων, Αθήνα, 1978

Πρόβα και ωδές - ποιήματα - επίμετρο Μάνου Ελευθερίου, Αθήνα, έκδοση του περ. Αντί, 1975

Ενδύματα, Αθήνα, Ανδρομέδα, 1977

Αλφαβητάριον - Ποιήματα Α-Ω, Αθήνα, Μνήμη, 1978

Ανθολογία ποιημάτων, Αθήνα, Κάκτος, 1979

Ονόματα, Αθήνα, Νεφέλη,1980

3Μ-3Μ=6Μ, Αθήνα, Νεφέλη, 1980


4 Μαζινό, Αθήνα, Θεμέλιο, 1982

Μείον ωά, Αθήνα, Δωδώνη, 1984

Ο πατέρας του ποιητή, Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1987

Μία έκτη - Έκτακτη έκδοση εφημερίδος βιβλίων, φύλλα 1-4, 1-12/1992

Αυτοκρατορική πραγματικότητα - 3η σύγχρονη μπροσούρα 
Δίγλωσση έκδοση, Μετάφραση στα αγγλικά Μιχάλης Σταματιάδης. Αθήνα, Ίδμων, 1995

Καζαμία Ελλήνων, Αθήνα, Μανδραγόρας, 1996

Κορέκτ - Φόβος ποιητή, Αθήνα, Μανδραγόρας, 1996

Σύγγραμμα, Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1997

Εννέα το επτά, Αθήνα, Ίδμων, 1998