Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Ο Μεγάλος Αδελφός




..ευχαριστώ τον Παναγιώτη Κ. που μου το έστειλε..


Ένα χρήσιμο εργαλείο για τις Υπηρεσίες Προστασίας του Πολίτη!

  Η αναγνώριση των προσώπων μέσα στο πλήθος..
Εδώ είναι ένα πλήθος πριν από την εξέγερση στο Βανκούβερ.

***


Τοποθετήστε τον δρομέα οπουδήποτε μέσα στο πλήθος 
και κάντε διπλό κλικ μερικές φορές 
και στη συνέχεια χρησιμοποιήστε τη φέτα του ποντικιού
για μεγέθυνση..


***

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από Port Moody 
και δημοσιεύτηκε στην Tri-City News του Ιουνίου

Μπορείτε να  βρείτε το κεφάλι και το πρόσωπο 
με εκπληκτική σαφήνεια κι ευκρίνεια
Μπορείτε να δείτε και  τα χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου - και υπήρξαν χιλιάδες!
 Προστασία προσωπικών δεδομένων;;;;!

Προσπαθήστε να φανταστείτε η αστυνομία και ο στρατός 
τι έχουν στη διάθεσή τους. 
Όχι μόνο στον Καναδά..παντού...






Μιχάλης Κατσαρός - 14 χρόνια μετά..


Μια ιδιαίτερη μορφή  της ελληνικής λογοτεχνίας
Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1919 ή το 1920
Το πρωϊνό της 21ης Νοεμβρίου του 1998 πεθαίνει σε ηλικία 78 ετών


 ***
Μιχάλης Κατσαρός (1919 ή 1920 - 1998)

 
Η διαθήκη μου, 1953

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα 
ώρες ατέλειωτες 
τις παρελάσεις

σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων, λίβανον και σμύρναν

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι 

σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς 
για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες 
των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών 
και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία..


...............................

Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας εξιστορεί :


..Όταν ο Μιχάλης το 1953 έγραψε το "Κατά Σαδδουκαίων", 
έστειλε στο "Δημοκρατικό Τύπο" ένα απο τα ποιήματα,
τη "Διαθήκη μου", προς δημοσίευση.
Έπεσε πανικός.
Στην προσπάθειά τους να τον απαξιώσουν,
το δημοσίευσαν αφού όμως πρώτα το λογόκριναν αγρίως.
Το κουρέλιασαν.
Αφαίρεσαν τις αναφορές για αντίσταση:
-στην κρατική εκπαίδευση
-στο φόρο
-σ'αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
-στον πρόεδρο του εφετείου
-στις υπηρεσίες αλλοδαπών και διαβατηρίων
-στις φοβερές σημαίες των κρατών
-στη διπλωματία
-στα εργοστάσια πολεμικών υλών
-στα θούρια.

Η οργισμένη απάντηση του ποιητή ήταν ένα συγκλονιστικό ποίημα : το "Υστερόγραφο"


..........................................

Υστερόγραφο

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
- καθώς διαβάστηκε -
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες, πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν -
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα..
ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν..

Μιχάλης Κατσαρός
***

Το 1945 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα «Το Μπαρμπερίνικο Καράβι» 
στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη.

Παρέα του ήταν ποιητές και λογοτέχνες όπως οι :
Παπαδίτσας, Δεπούντης, Γιώργος Γαβαλάς, Νάνος Βαλαωρίτης, Κλείτος Κύρου, 
Τάσος Λειβαδίτης και Αλέκος Αργυρίου.

Εργάστηκε στην Πολεμική Αεροπορία απ΄ όπου και απολύθηκε λόγω των φρονημάτων του.
Έγινε εκδότης αθλητικού περιοδικού, 
έπαιξε κομπάρσος σε ελληνικές ταινίες και ταυτόχρονα έγραφε ποιήματα.

Στην ηλικία των 34 ετών
(1953)
εκδίδει το «Κατά Σαδδουκαίων» με εξώφυλλο του Νίκου Κούνδουρου
Το μελοποιεί ο κουμπάρος του, Μίκης Θεοδωράκης. 
Το "Οροπέδιο", που γράφτηκε το 1950, μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο

Ιδιόρρυθμος και συχνά παραληρηματικός, δεν χώρεσε ποτέ σε καλούπια.

Ο Μίκης τον βρήκε γύρω στο 1953 σε ένα παγκάκι άστεγο 
και τον πήρε να τον φιλοξενήσει σε ένα σπίτι στο Χαλάνδρι. 
Εκεί μελοποιήθηκε το "Κατά Σαδδουκαίων".
Όταν παντρεύτηκε ο Μίκης την Μυρτώ και γέννησε την Μαργαρίτα 
ο Κατσαρός του έγραψε τη Μαργαρίτα - Μαγιοπούλα.

Ποιητής - ζωγράφος - μουσικός, 
κάποια στιγμή εκδίδει έναν δίσκο 3Μ3Μ=6Μ 
στον οποίον αυτοσχεδιάζει ποιήματα παίζοντας Ινδική Φόρμιγκα.
Για τον δίσκο αυτό δηλώνει : 
"Αυτοσχεδίασα σ’ αυτό το δίσκο την ποίησή μου, η οποία είναι πανκ..
Πολλές φορές οι πανκ στις συγκεντρώσεις τους βάζουνε αυτά τα περίεργα τραγούδια"

Aριστερός που δεν χωρούσε πουθενά, αισθανόταν εξόριστος στην ίδια του την Χώρα. 
Και φυσικά δεν χωρούσε σε γραφειοκρατίες γι' αυτό και πορεύτηκε μόνος του.
Φίλοι του πέραν του Θεοδωράκη, ήταν ο Μίμης Δεσποτίδης 
και οι Μιχάλης και Λεωνίδας Κύρκος.

Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε σαν εκφωνητής του Στρατιωτικού Ραδιοφώνου. Απολύθηκε από την Χούντα.

Το 1981 αποκαταστάθηκε και πήρε κάποιους βαθμούς στην Πολεμική Αεροπορία 
και έτσι κατόρθωσε να ζήσει σχετικά αξιοπρεπώς.

Έγραψε πολλές συλλογές αλλά ποτέ δεν απέκτησε την μεγάλη φήμη
Βασανίστηκε από τα S.S. για πολλούς μήνες στις φυλακές Χατζηκώστα.
Τα ποιήματά του συχνά λογοκρίθηκαν ακόμα και από τούς δικούς του

Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες 
και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη.
Το "Κατά Σαδδουκαίων" παρουσιάστηκε μελοποιημένο από Γερμανό συνθέτη 
στο "Κουήν Ελίζαμπεθ Χωλ", στο Σάουθ Μπανκ του Λονδίνου 
Ο αγγλικός τύπος τον παρέβαλε με τους ποιητές Μπρεχτ, Χο Τσι Μινχ και Παντίλα
****
Μιχάλης Κατσαρός: η δική μου μέρα

Κατσαρός λέγομαι επίθετον παραληφθέν
από ετών
ποιητής το επάγγελμα στίχων
κι' ακόμα ποιητής ωδών και τραγουδιών.
Ας πω και για μένα
όπως ρήτωρ για την Μαρία
από άμβωνα κρητικόν.
Όχι ποιος είμαι και τι ζητώ
αλλά τι κάνω μία μέρα.

Πιστέψατέ με 
ξυπνώ
σε σεντόνια όπου τα υφαίναν
ειδικώς για ηδονή
και πλένω το πρόσωπό μου.

Μετά περπατώ σε αλλέες
πάρκα δρόμους καφετηρίες
μετά μπαίνω σε τρόλεϋ
λεωφορεία τραίνα και
εστιατόρια
θαυμάζω κότες ψητές
ίστερ λαμ
πομ ντε τερ
βόδια
αρνιά
αρακά
κατάλογοι μαγειρείων ρεστωράν
και γράφω:
0 + 0 = 0.
Πιστέψατέ με γράφω ποιήματα
όπως αυτό το βιβλίο και το άλλο
και πάω στο σινεμά
βλέπω το έργο
βλέπω το γήπεδο
βλέπω τη σκηνή θεάτρου.

Το βράδυ πάντα γράφω επιστολές
σε φίλους εραστές και γυναίκες
με χρυσά φύλλα συκής ντροπής
και αργά τα μεσάνυκτα κοιμάμαι
τέλειωσε η ημέρα 
έζησα 
και διηγούμαι
σαν ποιητής και γω για μένα.

Τι να προσθέσω, ότι όλη η μέρα
είχε από μένα κατέβει
ότι ο ήλιος έλαμπε και ότι
έζησα σαν Ντενίσοβιτς
* μια μέρα;

Αν είναι περίεργη τότε
φορέστε μια κάπα
και όλοι, ας κατεβείτε επιτέλους
να ζήσετε πάλι
αυτή τη δική μου μέρα

Κατσαρός λέγομαι
Πιστέψατέ με, δεν θα με συναντήσετε.



*

http://www.λέσχη.gr/forum/showthread.php?428-%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81-%CE%99-%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BD-%CE%9C%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD-%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
 

[(από το βιβλίο του Μιχάλη Κατσαρού : αλφαβηταριον , ποιήματα α-ω - εκδ. μνημη, 1978)
Από το οπισθόφυλλο:

Κάποτε λόγιοι ή ταραξίες πολίτες Αθηνών 
έκαμαν μεγάλη φασαρία για το περίφημο "Αλφαβητάριον του Ηλίου". 
Εγώ θυμούμαι το δικό μου Αλφαβητάριον με τη Ρόδω, Ρήνα, Βελή που το 'χασα τότε - ζωγραφισμένο με μπλε-κόκκινο μολύβι 
και δεν γνωρίζω αν ήτο του Ηλίου ή Αθηνών ή άλλων πεπτοκότων ατόμων ή ημερομηνιών. 
Αν κάηκε δεν είμαι εγώ που το 'καψα. 
Τώρα, 1978, εκδίδω με την "Μνήμη" το νέο "Αλφαβητάριο" ποιήματα από Α μέχρις Ω 
εις ανάμνηση του σχολείου Ματίνα - Μενελάου και Ευγενίας 
                που μου το δίδασκαν στην Κυπαρισσία..] 
 ****
                                                             
Εργογραφία


Μεσολόγγι, Αθήνα, έκδοση του περιοδικού Ποιητική Τέχνη, 1949

Κατά Σαδδουκαίων, Αθήνα, 1953

Οροπέδιο, Αθήνα, 1956

Πας - Λακίς - Michelet, Φιλοσοφική μπροσούρα, Αθήνα, Παγκόσμιος Φιλοσοφία, τ.18, 1973

Χρονικόν Μορέως μετά Τσοτερπίου χωρίου Λιβεριανού, Αθήνα, Μνήμη, 1973

Μπαλάντα στους ποιητές που πέθαναν νέοι, Αθήνα, περ. Επιθεώρηση Τέχνης, 1/1959

Οι συλλέκτες της Μονόχρα, Αθήνα, Γνώση, 1974

Σύγγραμμα, Αθήνα, Κέδρος, 1975

Σύγχρονες μπροσούρες, Αθήνα, Καρανάσης, 1977

Το κράτος εργοδότης και 10 άρθρα Ελευθέρων Κομμουναρίων, Αθήνα, 1978

Πρόβα και ωδές - ποιήματα - επίμετρο Μάνου Ελευθερίου, Αθήνα, έκδοση του περ. Αντί, 1975

Ενδύματα, Αθήνα, Ανδρομέδα, 1977

Αλφαβητάριον - Ποιήματα Α-Ω, Αθήνα, Μνήμη, 1978

Ανθολογία ποιημάτων, Αθήνα, Κάκτος, 1979

Ονόματα, Αθήνα, Νεφέλη,1980

3Μ-3Μ=6Μ, Αθήνα, Νεφέλη, 1980


4 Μαζινό, Αθήνα, Θεμέλιο, 1982

Μείον ωά, Αθήνα, Δωδώνη, 1984

Ο πατέρας του ποιητή, Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1987

Μία έκτη - Έκτακτη έκδοση εφημερίδος βιβλίων, φύλλα 1-4, 1-12/1992

Αυτοκρατορική πραγματικότητα - 3η σύγχρονη μπροσούρα 
Δίγλωσση έκδοση, Μετάφραση στα αγγλικά Μιχάλης Σταματιάδης. Αθήνα, Ίδμων, 1995

Καζαμία Ελλήνων, Αθήνα, Μανδραγόρας, 1996

Κορέκτ - Φόβος ποιητή, Αθήνα, Μανδραγόρας, 1996

Σύγγραμμα, Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1997

Εννέα το επτά, Αθήνα, Ίδμων, 1998



Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Μάνος Χατζηδάκις - " The Ballad of Senses and Illusions "



Η Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων 
δ ε ν πρωτοακούστηκε στην μουσικοθεατρική παράσταση του 1982, Πορνογραφία. 
Το τραγουδι αυτό γράφτηκε το 1970 στη Ρώμη,
με αγγλικούς στίχους στην πρώτη του μορφή, 
για την μια και μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε ο Τζων Κράουδερ :
 Martlet's Tale - H ιστορία της Χελιδόνας..
(

(novel writer : Nicholas Delbanco    http://en.wikipedia.org/wiki/Nicholas_Delbanco )

(John Crowther    http://www.imdb.com/title/tt0359666/)



***

The Ballad of Senses and Illusions 
(lyrics : Shawn Phillips)

Like a soft lilting wind, alone he soars aloft, and circles and spins
And spends his days in freedom above the towering clouds, he is avowed
to touch no land in the fear of losing that

Now he pleases himself and flies away again to render the tale, he flies above the gale

And the tide swiftly ebbs, and nothing seems to help he’s caught in the web,
Troubled for his life in the midst of all the greed he doesn’t need,
yet he wishes to find something he can believe in completely

Oh, he cries to the skies, and searches for a grain of the truth that survives, 
he’s winging out to sea

Shadowed sunlight in his waking, waves of discontent are breaking,

In your life can you see, an image of the bird in yourself that wants to flee
he’s casting out the time that is ruling all our lives despite the lies,
and he can’t explain to anyone around him,

See, he sleeps on the wind,
the storming sea below him he flies toward the end,
And glides on ever free




***
Dimitris Kalantzis and the quintet Athens Camerata
Jazz tribute to Manos Hadjidakis - The ballad of feelings and Hallucinations 

Δημήτρης Καλαντζής και Αθηναϊκή Καμεράτα 
σε μια τζαζ διασκευή του Μάνου Χατζιδάκι
" Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων " 


Δημήτρης Καλαντζής - Πιάνο και ενορχήστρωση 

Τάκης Πατερέλης - Άλτο σαξόφωνο 

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος - Τρομπέτα fluegelhorn 

Aλέξανδρος-Δράκος Κτιστάκης - Τύμπανα 

Γιώργος Γεωργιάδης - Μπάσσο 


 Διεύθυνση ορχήστρας : Μίλτος Λογιάδης 

  



Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

20 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού



..η ταπείνωση του ανθρώπου στις εστίες της ντροπής :
πόλεμοι, φτώχεια, εκμετάλλευση, αμάθεια..

..ο ηγεμονικός ρόλος των οικονομικά ισχυρών, πλήττει κυρίως τα παιδιά, παγκοσμίως..
- έλλειψη βασικών καθημερινών αναγκών, όπως το νερό, το φαγητό, η ένδυση..
έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης..έλλειψη εκπαίδευσης..
παιδική εργασία, παιδική πορνεία, παιδική βία-κακοποίηση-αμέλεια-εγκατάλειψη..

..γ ε ν ο κ τ ο ν ί α..

..οι εορτασμοί για προστασία και συμβάσεις δικαιωμάτων, είναι τουλάχιστον υποκριτικοί.. 


http://www.sansimera.gr/worldays/71












Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Γιώργος Πολυμενάκος - " Τι είναι η ποίηση ; "



Από πού τα κατεβάζουμε όλα αυτά

που γράφουμε;



Νομίζω ότι ένας πιθανός μηχανισμός

είναι ο ακόλουθος:



Μέσα στο μυαλό μας απλώνεται

ένας ιστός (web) εντυπωμάτων

(και εγκαυμάτων)



από αναγνώσματα, εικόνες, εμπειρίες,

αγάπες, χωρισμούς (και πάει λέγοντας)



με τη μορφή αναλογικών αρχείων

που συντίθεται από νευρώνες διάσπαρτους



και που υπό κάποιες αδιευκρίνιστες συνθήκες

μας προσφέρεται η δυνατότητα

να  κάνουμε κάτι σαν multiple download



από το οποίο όμως προκύπτει

ένα εντελώς νέο "αρχείο".



Εντελώς νέο με την έννοια

ότι το παραγόμενο δεν αποτελεί απλή σύνθεση

των πρώτων υλών που χρησιμοποιήθηκαν


αλλά κάτι τελείως διαφορετικό

που δεν μπορεί πλέον να διαλυθεί
στα συστατικά από τα οποία προέκυψε


- κάτι σαν χημική διεργασία...
 
***
(Απόσπασμα από μια ηλεκτρονική επιστολή
σε μια φίλη ποιήτρια)




Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών - "Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973"

..η Τουρκία αμφισβητεί το έγκλημα του διωγμού
και τις εν ψυχρώ γενοκτονίες του 1922,
χαρακτηρίζοντάς τες "συνωστισμό" 
και με ελληνικές φωνές μάλιστα
να υποστηρίζουν αυτούς τους προκλητικούς ισχυρισμούς..

 
..σήμερα, νέοι προκλητικοί ισχυρισμοί,
από Έλληνες της Χρυσής Αυγής,
αμφισβητούν το έγκλημα του Πολυτεχνείου
και τις εν ψυχρώ δολοφονίες του 1973,
χαρακτηρίζοντάς τες "παραμύθι"..

 
Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών,
με ιστορική έρευνα που έχει ξεκινήσει το 2002
και με τίτλο "Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973",
δίνει στη δημοσιότητα τα πρώτα προσωρινά αποτελέσματα
με λίστα ονομάτων νεκρών
από το έγκλημα που διαπράχθηκε το 1973




Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών,
δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα.
Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00,
ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου,
προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών,
με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.


2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών,
μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα.
Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45,
ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη,
τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά
από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον,
στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).


3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών,
εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής.
Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30,
ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος,
προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών,
με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας.
Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου),
όπου και πέθανε.


4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών,
 φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας.
Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30,
τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ»
και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α.
Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ»
και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».


5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών,
ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα.
Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30,
τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.


6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών,
φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι.
Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00,
ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων),
τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας.
Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε.
Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α.
Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».


7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών,
οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής.
Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου,
προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια
και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε,
από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973,
ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.


8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, 
 ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου.
Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου,
κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973,
από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.


9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών,
εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης.
Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης,
τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου.
Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.


10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών,
κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής.
Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της,
τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα.
Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια),
όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της,
όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).


11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών,
οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής.
Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων,
μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ»,
τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου
που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος.
Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.


12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών,
ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω.
Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973,
ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1,
τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι
από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε.
 (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού).
Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.


13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών,
μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα.
Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973,
ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα,
τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά
από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε.
(αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού).
Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.


14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών,
 διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα.
 Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας,
προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.


15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών,
εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής.
Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια,
τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου.
Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.


16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών,
εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας,
κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος.
Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της,
τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά.
Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών
και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.


17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, 
 κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου.
Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του
τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου,
τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου
με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ),
που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος.
Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων,
απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.


18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, 
 Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας,
ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα.
Στις 13.00, της 17.11.1973,
ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών,
τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος.
Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.


19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών,
συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα.
Στις 13.30 της 18.11.1973,
ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου,
απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα,
βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος,
με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.


20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών,
βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός.
Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973,
ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου,
τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.,
κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.


21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών,
ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα.
Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973,
ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη,
τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού
(αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής).
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση
και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.


22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, 
 δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα.
Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973,
ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος,
τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης.
Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.


23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών,
από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής.
Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους,
και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.


24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, 

 φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών,
από την Ανω Αλισσό Αχαΐας.
Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. 
Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. 
Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, 
 εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. 
Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, 
άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. 
Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

***


* Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία

ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα

(βλ. ενδεικτικά 
 Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, 

Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο ’73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004,
σελ. 176-177, 424-425, 

Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν,
έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).

***



Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Πελαγία Σ. Κουκίδου..







Δανάη Παναγιωτοπούλου..




Κωνσταντίνος Π. Καβάφης






Μενέλαος Αναγνωστόπουλος..






Πέτρος Πανδής..






Αρκάς..

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Γιάννης Στεργιόπουλος - " Ο από μηχανής θεός "




Γύρισες πίσω
μ' ένα ασημένιο μεγάλο αεροπλάνο,
από αλήτικη ελευθερία
πέρα στης πόλης την αμαρτία,
στη ραβδωτή κίτρινη άμμο πεθαμένος,
πάνω ένας γλάρος ξαφνιασμένος,
μάτια γεμάτα αγωνία.

Μες την κατακόκκινη ηδονή
των εραστών πάλι πεθαίνω,
σε σκοτεινή κορφή πυραμίδας,
μέτρα εκατό, μακρύ σταυρό να κουβαλάω,
αρχαίος ήρωας μυθικός, σπαρταράω.
Κουρελιασμένο, καμμένο δέρας Τυφλίδας.

Ο από μηχανής θεός να λείπει,
στο έργο παίζω μόνο εγώ.

Είχα καιρό να βγω πάλι στη σκηνή,
στον πρώτο ρόλο πάντα εσύ,
με μια σπρωξιά προς το σπαθί,
στην αίθουσα του θρόνου, χαμένος,
στα δόκανά σου πιασμένος.

Πέταξα ψηλά
μ' ένα ασημένιο, μαζί σου, αεροπλάνο,
για αλήτικη ελευθερία
μέσα στης νύχτας την αναιμία,
ζωγραφιά ξασπρισμένη, μια μουτζούρα η ζωή μου,
τη σπασμένη ψυχή μου
ξανακολλώ μ' άσπρη ταινία.

Στη σειρά ραδιόφωνα να παίζουν στον χρόνο,
μονάχα μια πράξη στο έργο
της χαμένης ελπίδας,
πλάκωσε η νύχτα, αστέρια αχνά σιγά ακουμπάω,
τη λάσπη για ρούχο στο κορμί μου φοράω.
Στραβός ο δείκτης της δικής μου πυξίδας.

Κι ο από μηχανής θεός προστάζει,
δικό σου πάλι το κοινό.


Κατερίνη 10-11-2012




Γιάννης Στεργιόπουλος - " Άγριος έρωτας "



Ξηλώνω άκυρο χρόνο
και μέσ' σ' ανάμνησης τεράστιο οικοδόμημα θωρακισμένο,
κεφάλι αρωματισμένο,
τριγυρισμένο με γκρίζο φράχτη σιδερένιο,
ψιθύρισμα σβησμένο,
το βλέμμα ατόφιο σμαλτωμένο

κι αναταράζω το παρόν που στέκει
κι όλο κοιτάζει ναρκωμένο.        

Ξεχώνω από τον χρόνο,
τον ξεχασμένο ηρωϊσμό; εγωϊσμό; του στρατιώτη,
παλιά γιατί, πολλά διότι,
του Ισκαριώτη,
το χαριτωμένο κυνισμό του πότη,
βίαια ξεσπάσματα και κρότοι
τινάζονται σε μια έκρηξη, λαμπρά αστέρια
κόκκινα, σαν νιότη.          

Χρωματισμένη στη δυνατή την αντηλιά η ύλη
έρχεται αναδρομικά διαποτισμένη,
στη δυνατότητα του ξανανιώματος και περιμένει
στην ποικιλόχρωμη οθόνη,
παράθυρο με φωτεινές σχισμές ματώνει
στον ήχο της καμπάνας που στον ουρανό ψηλά ανεβαίνει,
ύλη στο φως φυλακισμένη.
Στενή του χείμαρου η κοίτη
τα πόδια μου αργά ποτίζει,
με παρασέρνει,
καινούργια λόγια ακούει ο έρωτάς μου
γοητευμένος, τρομαγμένος,
προσπάθειες καινούργιες ξαναρχίζει,
αναθαρρημένος κι αναταράζει όσα μ' αγγίζουν,
στην αγκαλιά του μέσα κλείνει όσα ελπίζουν.
Παρηγορητικός δεν είναι ο έρωτας, άγριος είναι,
ναι, είναι σε θρόνο καθισμένος.
Ολόϊσιες οι ίριδές μου,
επιθυμιές χρωματιστές μου,
επιστροφές μου, καταστροφές μου...


Kατερίνη 5-11-2012



Γιάννης Στεργιόπουλος - " Μοναχικό Κυπαρίσσι "



Το φως του φεγγαριού οδηγεί τους διαβάτες
ν' ανοίξουν δρόμους μέσα από το σκοτάδι,
τα σκηνικά ήδη στημένα στις στράτες,
κατάλληλη η κοψιά μου για το παζάρι.
Ταξίδι στη φτηνή, τη δεύτερη θέση,
μ' ένα φλιτζάνι τσάι ξεθωριασμένο,
το φορτηγό, παλιό σαραβαλιασμένο,
μπαμπάκια δέματα πεσμένα στη μέση.

Της ερημιάς δρομέας, αρνί της πόλης,
κάτω από σύννεφα βαριά, φουσκωμένα,
μιας θλιβερής, προσποιητής, μοιάζω, νιότης.
Τα πρόσωπα στεγνά, πελεκημένα
κι ο παρατηρητής από το θεωρείο
κοιτάζει μακριά αν έρχεται πλοίο.

Στο τρένο πάνω στριμωγμένοι επιβάτες,
κράμα ομοιόμορφο, τακτοποιημένο,
με το φορτίο του ο καθένας στις πλάτες
κι απ' το χερούλι τ' όνειρο κρεμασμένο.
Ταξίδι επίπεδο κι απέραντη στέπα,
με μπουκωμένα μάτια από προσδοκίες,
αγορασμένες μόνο από ευκαιρίες,
του Σίσυφου πως κουβαλάω την πέτρα.

Της ερημιάς θηρίο, τέρας της πόλης,
πάνω σε ξύλινο αλογάκι τραμπάλα,
δεμένο σώμα στο σκοινί της αγχόνης
κι οι θεατές φωνάζουν, κάψτε την μπάλα,
ολόισιο, μοναχικό κυπαρίσσι,
το ξέρω το παιγνίδι το 'χουνε στήσει. 






Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ανδρέας Ζερμπίνος - " Βασίλης Λέκκας - Τώρα οι μηχανές "



.. Τέχνης Αγγελικές Στιγμές..


..σ' ευχαριστούμε Ανδρέα..!








..η επόμενη μέρα..Κατερίνα Θεωνά - σκουλήκια



..το γύρο του ιντερνετικού κόσμου κάνει η φωτό με τη φράση : masonic handshake 




http://www.antinews.gr/2012/11/08/188553/

*******


 σκουλήκια


ΤΑ ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑΤΡΙΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΠΟΥ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΑΝ ΑΠΟΨΕ
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΑΜΕ ΔΕΙΛΟΙ
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ ΤΟΥΣ

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΠΕΤΥΧΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ,
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ
  

 
Πως τα σκουλήκια τρέφονταν με των νεκρών τις σάρκες
από παιδιά το ξέραμε - έτσι ήθελε ο θεός
Μαυραγορίτες γέμισαν τις τσέπες μας με νάρκες
προτού σκουλήκια γίνουνε, προτού να δούν το φως

Και τα κορμιά μας σκύψαμε τα ναρκοθετημένα
λυγίσαμε τα γόνατα να μην κομματιαστούν
νύχτα οι τορέρος φεύγανε κρυφά από την αρένα
μην κι έλθει ο ήλιος κι άδικα ξανά θυσιαστούν

Πως τα σκουλήκια τρέφονταν με των νεκρών την ύλη
πάντα ο λαός το γνώριζε - έτσι ήταν φυσικό
στις κάλπες τα σταυρώσαμε και πέρασαν την πύλη
τρώγοντας τις οθόνες μας και το λογισμικό

Και τα κορμιά μας σκύψαμε τα ναρκοθετημένα
ο χρόνος με μειδίαμα στυγνός εκβιαστής,
σαν τα σκουλήκια ψήφιζαν, μετρούσε στην αρένα -
προδότες έβγαλε εκατό κι άλλους πενηντατρείς



Χριστίνα Γεραλή - Γ α β ρ ι ή λ

 

Άγγελος πρωτοστάτης
Κι εμείς εδώ
στ' αστρικό του γείσο

Σ' έρημο ακατανίκητη
μη φοβηθείς
να περπατήσεις
και θ' ακολουθήσω

Πρόσθεσης απαγόρευση
Καιρός μονός
- τη υπερμάχω -

Κίνδυνου περιφρόνηση
γι' αρματωσιά
νάχεις
   και θάχω..

Μάνος Πάνου - " Αρχάγγελος "


   
Άλλος πήγα στον πόλεμο
και ξαναβγήκα άλλος

Τι δεν μπορούσα με δίχως άρματα τους εχθρούς να πολεμήσω
Τι ως είμουν πάντα μπρος στραμμένος,
η πλάτη μου ολόγυμνη,
τροφή για τα σπαθιά τους

Πεσμένος τώρα μπρούμητα
σφίγγω το χώμα στις παλάμες
πηλό το κάνω με το αίμα
και άγαλμα το πλάθω,
με τέχνη απ' τα παλιά

Νάχω να σας θυμάμαι,
στο μαύρο σκότος
που' ρχεται
στα μάτια μου εμπρός

Ψυχοπόνεσέ με
Αρχάγγελέ μου Μιχαήλ
Παρόμοια όπως δεν έκανες
με τον ολόχλωμό σου τρόμο
και τη βουβή σου αντάρα
που' στειλες στο μέσο της ψυχής μου
και την εγκρέμισες
χωρίς κανένα λόγο

Αφανισμό και διάλυση τώρα μου φέρνεις
και στο λαμπαδιασμένο σύμπαν με κερνάς

Σπλαχνίσου με
και δωσ' μου μαζί μου νάχω
τ' άμορφο κι άτεχνο άγαλμα

Που μοιάζει τη ζωή μου..




Πελαγία Σ. Κουκίδου - " 4 Καμέα ... ( στο θάνατο ικέτης ) "


 
ποτέ σου δεν απαίτησες ψίχουλο από μένα
το χέρι μόνο γύρεψες, εκείνο της καρδιάς
χόρευες σαν τον άνεμο σε κάρβουνα αναμμένα
ήσουν ο αναστενάρης μου, μπορεί και ο βοριάς

κι εγώ δεν υπολόγισα την άμοιρη κατάντια
πως να μεθάς από έρωτα και να ξορκίζεις χάδια
σε είδα και φοβήθηκα μ`αυτά σου τα καζάντια
αυτά που έταζες αλλού, σε αγοραία βράδια

 
σήμερα τον ικέτεψες, στερνή φορά, βοήθεια !
να φέρει πίσω τ` άλογο κι ας είναι δανεικό
στ`όνειρο πάνω πάτησες, μα γύρεψες αλήθεια
κύκνειο άσμα πρόβαρες σε λάθος σκηνικό

Εκείνος δε σου χάλασε το υστερνό χατίρι
τη χούφτα μέσα γέμισε με τέσσερα Καμέα
και πριν αδειάσεις θαρρετά, τ`ολόγιομο ποτήρι
νόθεψε το αίμα με κρασί και σου`μπηξε Ρομφαία


Πελαγία Σ. Κουκίδου - " Μ ο τ έ λ "



κάθε μέρα μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μαθημένος είμαι - μου`πες - να γυρνώ
και να έχω πάντα όρθιο το κεφάλι..
χρόνια τώρα, έτσι τη ζωή περνώ

νοιώθω αφασία -
μια περιουσία
στάνταρ έχω φάει σαν κρεμ καραμέλ
άλλωστε το χρήμα δεν έχει αξία -
πες πως το αγόρασα τούτο το μοτέλ

τάδε έφη
κι έσπρωξε μαλακά την 'Εφη
που κι αυτή τον άκουγε, ίσως με ανία..
το κλειδί, αόριστα, το ζητά και γνέφει
γιατί, παίρνοντάς το, παίρνει τα ηνία

έτσι ανεβαίνουν στο διακόσια έξι
κι οι καρδιές τους παίζουν πάντα χωριστά
μέχρι τα χαράματα, λίγο πριν να φέξει
σαν ο ήλιος βρίσκει τα κορμιά σμιχτά..


σε δυο μέρες  μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μα τι περιμένεις ; να μετανοήσω ;
το ζητούμενο μου
μια καινούργια αγκάλη
μια και κατά βάθος, τρέμω ν`αγαπήσω..





Πελαγία Σ. Κουκίδου - " K i s s "



συνέχισε να τους βλέπει να φιλιούνται

άθελα δάγκωσε τα χείλια της

έτσι θα`θελε να τη φιλήσουν

να της τα κατασπαράξουν

ακόμα και να ματώσει - δεν την πείραζε


με τρόπο έφερε το χέρι στο μάγουλο

ψηλάφισε το πρόσωπο

πόσα χρόνια πέρασαν χωρίς να δεχτεί ούτε ένα χάδι..πόσα..


αλλά αυτή κόλλησε στο φιλί του ζευγαριού

προσπαθούσε να μπει στο πετσί του ρόλου

και να φιλήσει την κοπέλα

όπως θα της άρεσε να την φιλήσουν


αρχικά απαλά

και τρυφερά αναγνωριστικά

στων χειλιών τις απολήξεις

και μετά βίαια, να της πάρουν την ανάσα


δάγκωσε ξανά τα χείλια

πίκρο το σάλιο κατέβηκε


η μοναξιά είναι εφεύρεση, σκέφτηκε

κι έκλεισε το παράθυρο..





Πελαγία Σ. Κουκίδου - " Γέλα παλιάτσο "



γέλα παλιάτσο !
όλοι σε έχουνε σαν κάτι δεδομένο
βαθιά υπόκλιση, thank you και grazie
μα εγώ σε βλέπω σαν βιολί ξεκουρντισμένο

τύχη ρημάδα
θες απ`ανάγκη
ή από παιδί θαμώνας μέσ`το τσίρκο ;
την τέχνη ζήλεψες,
κουβάρι και ξετύλιγμα
τώρα παλεύεις σταθερά για τα "εν οίκω"

δυο ώρες βάψιμο
ο μπαντανάς στο κατακόκκινο στοχεύει
πώς θα πετύχει η νεκρική του άσπρου αντίθεση
κι ο κίνδυνος 
μέσ`στα τεράστια υποδήματα ελοχεύει

άκου το σφύριγμα !
το κανιβάλισμα στ`αυτιά σου είναι το "μπράβο" τους
κι αν αποτύχει της φιγούρας το στροβίλισμα
θα σου κρατήσουν πρώτη θέση εις τον πάγκο τους

έλα μην κλαις - είναι η ώρα σου
χιλιάδες κόσμος από κάτω σε μπιζάρει
μια επανάληψη ζητά και την εικόνα σου
ένα ενθύμιο στο σπίτι για να πάρει

κλάψε παλιάτσο - έχεις δικαίωμα
και κάψε στο βωμό τους τα χαρτιά σου
στερνή υπόκλιση στης μοίρας το ξεθέωμα
φτηνό αντάλλαγμα στα γκρίζα γηρατειά σου..

*
( γράφτηκε, 19 του Ιούλη 2009, στη Χανιώτη Χαλκιδικής )


Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Αγγελική Ελευθερίου



ΚΑΠΟΤΕ
θα παρακαλέσω
– όπως δεν παρακάλεσα ποτέ –

θα πέσω στα γόνατα 
κάποιου θεατρώνη με βαμμένα μαλλιά
να με πάρει κι εμένα
στον πλανόδιο θίασό του

Θα μου ζητήσει άδεια
και προϋπηρεσία
και συστάσεις

Δεν έχω τίποτα

Ο αόρατος θίασος
που αφιέρωσα τη ζωή μου
δεν είχε τέτοια πράγματα

Όμως – τώρα – 
κάπως πρέπει να πεθάνω κι εγώ
Έλεος δηλαδή.


***

ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ήρθα να σε βρω
και είχα μια χαρά που τα κατάφερα
κι έλεγα μέσα μου τι καλά έκανα, τι καλά

Βοήθησα κιόλας να μαζέψουμε
χαρτιά βιβλία ρούχα
και σ’ άρεσε πολύ

και το ‘πες

Είπες και κάτι άλλο
κι έγινε τότε φανερό πως ήτανε ανάγκη πια
να έχω έρθει

Αλήθεια, γιατί δεν ήρθα.
***

Από την ποιητική συλλογή : Άδεια θέση
Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2011

****

Η Αγγελική Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου,
 γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου, στις 25 Ιανουαρίου 1940.

Σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. 

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: 
Μια γυναίκα (Κέδρος 1978), 
Ωδίνες (Κέδρος 1983), 
Αργά τ’ απόγευμα (Καστανιώτης 1990), 
Από τότε (Πλανόδιον 1995), 
Θα καπνίζω (Γαβριηλίδης 2004), 
Άδεια θέση (Γαβριηλίδης 2011).

Επίσης έχει εκδώσει παιδικές ιστορίες με τίτλο Όταν μιλώ με τα παιχνίδια μου (Γνώση 1983).

Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, 
ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Ηλίας Ανδριόπουλος.

***** 

Τα τραγούδια με τον Μαρκόπουλο, στο δίσκο του «Ορίζοντες», 1981
 και με τον Ανδριόπουλο , στο δίσκο «Τα λόγια της αγάπης«, 1989, 
έχουν κυκλοφορήσει με αρκετά αλλαγμένους τους στίχους 
σε σχέση με αυτούς που τους είχα δώσει 
κι αυτό έγινε εν αγνοία μου. 
Αντίθετα ο Θεοδωράκης δεν άλλαξε ούτε ένα «και»…

Αγγελική Ελευθερίου


Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Alea jacta est....Στις όχθες του Ρουβικώνα




Alea jacta est...Ο κύβος ερρίφθη...
Τη φράση είπε ο Ιούλιος Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο
  

Νικόλας Ευαντινός 

από την ποιητική συλλογή  " Ρουβίκωνας στα μέτρα μας "
Εκδόσεις Μελάνι, 2011

*
Δεύτερη ποιητική συλλογή του τραγουδοποιού Ευαντινού, 
ο οποίος με την… τραγουδιστή, αποφθεγματική του ποίηση, 
σε μεταφέρει στα σύνορα των κόσμων, σε μια παγκοσμιοποίηση κοινωνιών, 
όπου ο άνθρωπος επικοινωνεί εξερευνώντας την ψυχή του.
Συνδέσεις με το παρελθόν, με ιστορικές αναφορές και μυθολογικές παρεκβάσεις, 
ο Ευαντινός φοβάται το μέλλον,
αδημονώντας να αλλάξει το παρόν, το τώρα, αυτό που κατοικεί και τον πνίγει, 
γι’ αυτό αντιστέκεται με τις λέξεις, τα τραγούδια. 
Μια δύναμη μυαλού είναι το βιβλίο αυτό. 

(από το Vakxikon.gr) 

*
Στις όχθες του Ρουβικώνα

 

 Ρουβίκωνα στα μέτρα τους
δεν βρίσκουν.

Νυχθημερόν 
αποστηθίζουν στρατηγικές μαχών
συνταιριάζοντας νέφη.

Προστάγματα προβάρουν
χαμηλόφωνα

τις σπάθες ακονίζουν
βραδυκίνητα

και για να κοιμηθούν,

βάζουν σε αλφαβητική σειρά
λογής Ονομασίες
παράδρομων ασήμαντων
της Ρώμης

με μάτια άυπνα
στο κόκκινο της συγκλητικής τηβέννου.

Στρατοπεδευμένοι
στον ίσκιο των βουνών
νιώθουν τα γένια και τα νύχια να μακραίνουν

νέοι, σφριγηλοί και ρωμαλέοι

αυτοί που δεν θα ξαναγίνουνε Ρωμαίοι.

Γιατί
Ρουβίκωνα στα μέτρα τους