Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Κωστής Παλαμάς




..ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός λογοτεχνίας..

 
Πάτρα, 13 Ιανουαρίου 1859 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943



 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%82

 

 

Γύριζε

 

«Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.
Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.

Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.

Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.

Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»

1908

(Ποιητική συλλογή " Η Πολιτεία και η Μοναξιά "1912)

***

Zbigniew Preisner - L'Aurore (Dawn)

Από την ελληνική ταινία " Κουαρτέτο σε 4 κινήσεις ", 1994,
σε σκηνοθεσία της Λουκίας Ρικάκη

Σύνθεση : Zbigniew Preisner


Ερμηνεία στην ελληνική : Elzbieta Towarnicka


Απόσπασμα από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου, Λόγος Ι’, Αναστάσιμος




Σήµερα δε θα ξυπνήσεις     
κάποιον που βαθιά κοιµήθη       
και στο είναι δε θα φέρεις         
την αυγή καινούργιας χτίσης       

Σήµερα θα κατορθώσεις     
κάτι πιο πολύ˙       
τους αθάνατους που πέθαναν       
και τους είχα θάψει εγώ,         
τους αθάνατους που πέθαναν,         
πας για να τους αναστήσεις,       
της ανάστασης εσύ,         

Μουσική!      

(Κ. Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Λόγος Ι’, Αναστάσιμος, 1907)


***

..Ευχαριστώ τον Ανδρέα Ζερμπίνο που έστειλε τα βίντεο που ακολουθούν..


..μια εκπληκτική επιλογή και παρουσίαση από την Αλίκη..
    
 


***

" Το παραμύθι του Αδάκρυτου, Λόγος ΙΑ' "   
από την ποιητική συλλογή " Ο Δωδεκάλογος του γύφτου" , 1899..έκδοση 1907..
(απόσπασμα)
   
 ..κι ήτανε το πέρασµά του     
  σαν το πέρασµα του νου     
 που σε τίποτε δε στέκει   
    και περνάει από παντού,     
     µόλις ψάχνει κάθε εικόνα,     
      κάθε ιδέα αλαφρά αλαφρά,     
   κι όλα ευτύς τα παρατάει,   
    και γλιστράνε, περιττά,     
       γιατί πάει όπου µιαν έγνοια     
     ωκεάνια τον τραβά     
     να βυθίσει µια για πάντα     
τ’ αβυσσόθρεφτα φτερά..
  
 
από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της Χριστίνας Μαραγκόζη
  
 

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

texni.org...Τάκης Γεράρδης ~ Το μασκέ



***

Τάκης Γεράρδης ~ Το μασκέ

 

[...]Στο τηλέφωνο, μια σκληρή φωνή τον απείλησε να μαζευτεί,
γιατί το άλλο χτύπημα δεν θα είναι προειδοποιητικό.
Αυτός, ένοχος, όπως όλη αυτή η καταραμένη γενιά του Πολυτεχνείου,
έκανε ώρες να συνέλθει..

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

texni.org ~ Φωτογραφία ~ Θάνος Ηλιόπουλος







Ενότητα Φωτογραφία



Θάνος Ηλιόπουλος
 Ο Θάνος Ηλιόπουλος είναι επαγγελματίας φωτογράφος επί 25 χρόνια
με πολύχρονη συνεργασία με διάφορα έντυπα, 

με πιο πρόσφατο το περιοδικό "4 Τροχοί"
 

Στη χώρα των Βάσκων

http://texni.org/photo/item/35-sti-xora-ton-vaskon




***


Αμοργός - 1

http://texni.org/photo/item/25-amorgos-1




Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Γιώργος Δημακάκος ~ " Ένα cv κι ένα blue jean "




Ένα cv κι ένα blue jean
Δύο τσιγάρα στο πακέτο και διστάζεις
Μες στο κουτί μιλούν για ευ ζην
Λίγες πατάτες στο τραπέζι και γουστάρεις

Δύο ζωές σ’ άσπρο χαρτί
Ξάφνου τις δένεις μ’ ένα ψέμα και με πιάνεις
Ένα ναυάγιο που χώρεσα θα βρεις
μα μια ψυχή θα σου κοστίσει ό, τι πάρεις

Όλα ακρίβυναν απότομα θαρρώ
Τα συναισθήματα, οι φίλοι, οι χαρές μας
Γι’ αυτό στο λίγο που βυθίζομαι καιρό
δεν θα χωρέσουν της στιγμής οι εραστές μας

Κι όμως εσύ μοιάζεις φτηνός
Στο κινητό μια επαφή κοινή σε όλους
Να σε θυμούνται κάθε χρόνο μια φορά
όταν τιμούνε με χαρά τους πρώτους ρόλους

Κι όλο γελάς κι όλο γελώ
Στήνουν τα λάθη μας χορό
κι η συννεφιά τρέχει τα φώτα να σκεπάσει

Κι όλο ρωτάς κι όλο ρωτώ
για να μας πουν ένα σκοπό
     που θα μπορεί αυτήν την θλίψη να γελάσει..




Γιώργος Δημακάκος ~ " Μέσα στο κάδρο "




Το τσιγάρο σου στριφτό
έναν καφέ πολύ ζεστό
 και λίγο θάνατο θα στάξεις για την γεύση

Μπρος στο τηλέφωνο γυμνή
έχασες σήμα και φωνή
κι ένα ρολόι σου μετρά πόσο θ’ αντέξεις

Πρέπει να φύγεις για δουλειά
να μην ξυπνήσεις τα παιδιά
κι ένα χαμόγελο στο πέτο να φορέσεις

Ίσως να είναι η μοναξιά
και η χαμένη σιγουριά
 που απ’ το χέρι σε τραβάνε για να τρέξεις

(ρ) Να μην ξεχάσεις στο συρτάρι τα κλειδιά
Όσο κι αν φεύγεις μακριά, εδώ γυρίζεις
Στο ραδιόφωνο να βάλεις λαϊκά
 και ένα ψέμα μες στην τσέπη για να ελπίζεις

(ρ) Μέσα στο κάδρο δεκανίκι σου ο Θεός
κι όσα σου πέταξαν και έκανες δικά σου
 Μα ο παράδεισος που σου ‘φτιαξαν μικρός
 για να χωρέσει την πνοή απ’ τα όνειρά σου

Κάποτε ένοιωθες μικρή
μα το γαρύφαλλο στ’ αυτί
έψαχνε χρόνια λίγο αίμα να χορτάσει

Μην με ρωτήσεις το γιατί
είναι η ζωή κακιά στιγμή
 μα μην φοβάσαι, όπου να’ ναι θα περάσει..




Γιώργος Δημακάκος ~ " Εσύ, εγώ κι αυτοί "



Από μικρός ήσουν ο πρώτος μαθητής
Ήθελες κάτι να μπορείς να ξεχωρίζεις
Καφέ στα Εξάρχεια, αιώνιος φοιτητής
 Επαναστάτης μιας ζωής που δεν ορίζεις

Μ’ όλα τα θέλω των γονιών σου συνεπής
σε μια καρέκλα στο Δημόσιο σαπίζεις
Απ’ τις ειδήσεις των εννιά βγήκες κριτής
Μια μαριονέτα με κουστούμι μου θυμίζεις

Για τα παιδιά σου ο καλύτερος μπαμπάς
 Την φρουτοπία τους πουλάς στον Mickey Mouse
Τον σφουγγαράκη στην λαμπάδα τατουάζ
 και σ’ ένα Jumbo παζαρεύεις τ’ όνειρά τους

Σήριαλ τούρκικα η σύζυγος κοιτά
Τρέχει ν’ αλλάξει εαυτό μες στις κομμώσεις
Ουρλιάζει ο Φοίβος στα ηχεία του σεντάν
μα αυτό το δάνειο αργείς να το πληρώσεις

Μισείς αυτούς που έχουν τάφο ρεζερβέ
κι αυτούς που ανοίγουνε στον Πλούταρχο μπουκάλι
στα «ΝΕΑ» βγάζεις προσφορά τον ναργιλέ
κι αργά γυρίζεις προς εσένα την σκανδάλη

Κοίτα πως πέρασε ο καιρός εκεί ψηλά
και δεν σε νοιάζει πια για σένα τι θα πούνε
κανείς δεν έψαξε ποιος ήσουν τελικά
 μα όταν λειώσουνε τα χιόνια θα σε βρούνε..

Τώρα ζηλεύεις τον παππού που’ χει μια βάρκα
και μια καλύβα που κοιτάει προς την δύση
Τι κι αν δεν πρόλαβε της σύνταξης τα φράγκα
και μόνο αγάπη στα εγγόνια του θ’ αφήσει..





Γιώργος Δημακάκος ~ " Απόψε "

 
Μια φωνή μου είπε απόψε πως θα φύγω
μέσα στο όνειρο που μπήκα, να κρυφτώ
Ίσως να βρήκα πια τον τρόπο να ξεφύγω
απ’ της ζωής μου το θλιμμένο μυστικό

Τα μαύρα μου φτερά θα σιδερώσω
και την σκιά μου θα φιλήσω σταυρωτά
 τις άδειες τσέπες με τσιγάρα θα φορτώσω
και με της μάνας τα μικρά ζαχαρωτά

Βγάλε τα ρούχα σου, επάνω σου να γείρω
και στον ιδρώτα σου για λίγο να λουστώ
μέσα στην κόλαση το μύρο σου να σπείρω
και στα λουλούδια του την άνοιξη να βρω

Το χνούδι του κορμιού σου ν’ ακουμπήσω
με δάχτυλα που νοιώσαν την βροχή
Της μοναξιάς την ομορφιά να ψηλαφήσω
 προτού ξυπνήσω στης αλήθειας την σιωπή

Θέλω την ώρα που η στιγμή θα με λυγίζει
να σου ραντίζω με αλάτι τα μαλλιά
κι ο αέρας που την πόρτα θα χτυπήσει
να σε ξυπνήσει όταν θα’μαι μακριά…

Σαν μεθυσμένο ξωτικό θα τριγυρίζω
μέσα στους τόπους που γερνάνε οι καιροί
μ’ ένα σταυρό μπρος στο λαιμό για να ελπίζω
χωρίς να έμαθα ποτέ μου το γιατί

Θέλω να αργήσεις να με βρεις για να σου λείψω
και να προλάβω να σου κάνω μια γιορτή
Κι αν την δροσιά απ΄ τη σκιά σου ξαναγγίξω
ίσως να ήμαστε για πάντα πια μαζί..





Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Κουβέντες μεθυσμένες "




Λιγνά ζουμπούλια 
που παγώνουν στα περβάζια,       
χυμένο γάλα
η ομίχλη στις πλαγιές,      
μπρος στα βλαμμένα κόκκινα φανάρια
        καμμένα λάστιχα οδηγούν τις Κυριακές.      

Ο αφρός της μπύρας
ξεχειλίζει στο ποτήρι,
στα μπαρ οι άνδρες
πως φοβούνται τη σιωπή,
δεν μου έχεις κάνει ποτέ χατήρι,
 να 'ρθεις για λίγο να τα πούμε μια στιγμή.     

Έστω για τρεις
κουβέντες μαύρες μεθυσμένες,
στην  ευγλωττία 
του αλκοόλ θα κρεμαστώ,
με νικοτίνη δηλητηριασμένες
     τις πιο κρυφές αναστολές μου ξεπερνώ.       

Σαν τον στρατιώτη 
με το σάκο του στον ώμο, 
το τελευταίο
δρομολόγιο καρτερώ,
έχω μπροστά μου άπειρο χρόνο,
σε σιδερένιες νύχτες τρένων να χαθώ.    

Θα βγάλω της στιγμής
πικρή φωτογραφία,
για φόντο
θα 'χω την αιώνια σκηνή 
και η παλιά μας η ιστορία,
θα ξαναγεννηθεί και πάλι απ' την αρχή.

Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη 5-2-2013



Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Πατρίδα "




Σπάταλες ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη
μπλέκονται με λέξεις που ξεσχίζουν την καρδιά,
σύντομη διάλεξη, ωδή στην  καλοσύνη,
  με σπασμένο σκελετό στα μάτια μου, γυαλιά.    

Το κεφάλι μέσ' τα δυό μου χέρια πως βουίζει,
η έπαρση τ' αδύναμου μυαλού φεγγοβολά,
μεγαλοπρεπής αναίδεια να ξεχειλίζει
      και το λαγοπόδαρο καμένο στη φωτιά.      

Αποτελεσματική επαγρύπνηση θ' απλώσουν
σιδερένια κιγκλιδώματα π' έχω μπροστά,
μνήμες ζωντανές και τύψεις πάλι θα κλειδώσουν,
όλη τη ζωή μου, φαύλο κληροδότημα.

Τις ελπίδες μου τις φετινές δεν θα τις σώσουν
μάρμαρα με ανακατωμένα χρώματα,
τα φανερωμένα μυστικά θα με προδώσουν 
και εσύ γυρνάς το βλέμμα και κοιτάς μακριά. 

Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη 20-1-2013



Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Προσφιλής δαίμονας "

             


Μιλώ σιγά, εμπιστευτικά στον εαυτό μου,
πνίγεται η φωνή του μανιασμένου τρόμου,
τα ωρυόμενα φαντάσματα του δρόμου,
να τα εμπρός μου.    

Στις αυλακιές του χωματόδρομου πεσμένος,
σε δένδρα κούφια και δαιμονικά χωμένος,
με ομίχλες νοτισμένες το πρωί ντυμένος,
παγωμένος.      

Παλιός αγαπητικός,   
τραυματισμένος αμνός,
δυσεύρετος θησαυρός
στα έγκατα του φόβου κρυμμένος     
κι ο προσφιλής δαίμονας μ' αγκαλιάζει,
με μάτια κάρβουνο μ' αναγκάζει,
τις εντολές να πατήσω διατάζει
              κι ήδη το χέρι μου μ' αίμα στάζει.            

Στον άδειο γαλανό ουρανό θα επιστρέψω,
τη δύσκολη αγαλλίαση θα αγκαρέψω
και με μπλοκάρισμα το νου θα καταστρέψω,
           θα αχρηστέψω.           

Κι ίσως να πω πως ξαναβρήκα την καρδιά μου
αφού να ζω θα έχω μόνο τ' όνειρά μου,
κόστος μεγάλο που πληρώνω έρωτά μου,
        στα στερνά μου.      

Κριός πολιορκητικός 
και γοερός ο σπασμός,     
δυσάρεστος συνοδός
ο ήλιος στέκει μαρμαρωμένος,
στου πόνου το πικρό το εργαστήρι
λεπίδι παίρνω για χαρακίρι,
το τελευταίο κρασί στο ποτήρι,
θα μου το κάνεις αυτό το χατήρι.

Γιάννης Στεργιόπουλος 
Κατερίνη 30-1-2013




Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Το πείραμα "



Ανεξέλεγκτο πάθος κι ορμή,
μπερδεμένο κουβάρι δίχως αρχή,
καμπουριασμένο τέρας με τρομάζει
κι ο δίκαιος πατέρας μ' αγκαλιάζει.
Με οδηγεί μην πέσω σ' ολισθηρή παρέκκλιση,
μου εξηγεί πως να δεχθώ την πρόκληση.
Μεγάλο δράκο να σκοτώσω,
το πείραμα να αποτελειώσω,
το φάντασμα στο μαξιλάρι
να σφίγγει αργά το χαλινάρι,
το φωτοστέφανο τ' αθώου,
τα μάτια του σφαγμένου ζώου,
στη μάχη περικυκλωμένο,
τρελό και εκμηδενισμένο.
Σκορπώ και λάμπω, σαν άστρο λάμπω
και μ' άγρια πάλη, σε παρακάμπτω?
Στον ήλιο κράνος που γυαλίζει,
πέφτει, σηκώνεται, τρεκλίζει
με εκδικητικές ουσίες
γυαλιστερές μου οπτασίες.
Λογαριασμούς και χρέη κλείνω,
τη χαραγμένη μνήμη σβήνω,
γεμάτος είναι ο ταύρος βέλη,
τον κουβαλάνε δυό αγγέλοι,
μεγαλοφυία σπαταλημένη,
αξιοπρέπεια ταραγμένη.
Μα γιατί Θεέ μου,
τον Ιώβ σου τυραννάς, γιατί?
Μεγάλος και καταραμένος,
σε στενοσόκακα θαμμένος,
Χριστός στο στήθος λαβωμένος
στα γόνατά μου ακουμπισμένος,
με ευλάβεια γέρνει νικημένος,
με κόκκινο χρωματισμένος,
πρώτη φορά ευτυχισμένος,
αβάσταχτα αγαπημένος. 
Πιστός φρουρός μου και σύντροφός μου,
σαν άγριο θεριό βροντά ο ουρανός μου.

Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη 24-1-2013




Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

www.texni.org ~ Εγκαινιάζοντας έναν νέο ιστότοπο Τέχνης









Το πρώτο συνθετικό (www) προδίδει  ότι είναι Διαδικτυακός χώρος.

Το δεύτερο συνθετικό (texni)  προσπαθεί  να καταδείξει (στα greeklish αναγκαστικά) 

ότι είναι ελληνικός διαδικτυακός χώρος που ασχολείται με θέματα τέχνης. 

Το τρίτο συνθετικό (org) επιλέχθηκε κατά την κατοχύρωση του ονόματος  του ιστοχώρου

διότι  σημαίνει  Οργανισμός  και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ζωντανός οργανισμός.
  
Τη ζωντάνια την εξασφαλίζει η φιλοξενία πρωτότυπων δημιουργιών 

από  διαφορετικούς χώρους της Τέχνης :   
Μουσική, Λογοτεχνία, Τανίες, Φωτογραφία, Εικαστικά.

Η Ισχύς εν τη Ενώσει...

-- Γιώργος Πολυμενάκος --
 ***
Από την ενότητα " Μουσική " του  www.texni.org
και από το ακουστικό cd 

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Νίκος Καλλίνης ~ " Είναι Θάλασσα Η Καρδιά "







..με την πολύτιμη βοήθεια του  Γιώργου Πολυμενάκου..
...............................................................

Τίτλος : Είναι θάλασσα η καρδιά
από το Άλμπουμ : Εκείνος + Εκείνος ~ Στη θάλασσα του χρόνου
( FM RECORDS 1998 )
Στίχοι : Νίκος Καλλίνης
Μουσική : Νίκος Καλλίνης


"Ιδιωτική ηχογράφηση.
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Ζαφείρη
που φρόντισε για την ηχογράφηση του τραγουδιού"



" Είναι θάλασσα η καρδιά "


Αχ, είναι θάλασσα η καρδιά
και στα πλατιά της τα νερά
ερωτευόμαστε..
Αχ, είναι θάλασσα η καρδιά
και τα υγρά της μυστικά
ονειρευόμαστε..

Και δεν υπάρχουν άγκυρες
γερά να μας κρατάνε
κόντρα στα κύματα
που στο χαμό, μας πάνε..

Αχ, είναι θάλασσα η καρδιά
στα ρεύματά της σαν παιδιά
παρασυρόμαστε..
Αχ, είναι θάλασσα η καρδιά
κι εμείς χαμένοι στ' ανοιχτά
περιπλανιόμαστε..