Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Καλή μας Αρχή !

Αγαπημένοι μου φίλοι, ορατοί ή σιωπηλοί,

Φοβάμαι και όσο αυτό είναι δυνατό, αποφεύγω τα καλωσορίσματα όπως τους αποχαιρετισμούς..
ιδιαίτερα τα καλωσορίσματα διαφημιστικού τύπου..
αλλά αφού με κάποιον τρόπο πρέπει να εγκαινιάσω τη σελίδα αυτή,
να σας πω πως, με τις λιγοστές τεχνικές γνώσεις μου
αλλά με αγάπη και μεράκι για το γοητευτικό κόσμο της συγγραφής,
της μουσικής και της εικαστικής τέχνης,
προσπάθησα να φτιάξω μια διαδικτυακή δημιουργική γωνιά για τους εραστές της τέχνης
αλλά και με ευαισθησία για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα,
χωρίς, όμως, ακραίους μελοδραματισμούς..
Με τη δική σας ενεργό συμμετοχή
- επιθυμώ να λειτουργήσουμε σαν ομάδα, αν το επιθυμείτε κι εσείς -
υπόσχομαι και ελπίζω η σελίδα να εμπλουτίζεται με χρήσιμα και καλαίσθητα στοιχεία..
---------------------------------
Οι τελευταίοι δυο μήνες ήταν αναλογικά οι χειρότεροι της ζωής μου, σε πολλούς τομείς..
μου άφησαν μια αόρατη αλλά οδυνηρή αναπηρία..
(ίσως επειδή, όσο πιο υψηλές προσδοκίες έχουμε από τους άλλους,
τόσο περισσότερο πληγωνόμαστε και απογοητευόμαστε)..
μαθαίνω σιγά σιγά να ζω με αυτήν..μαθαίνω από αυτήν - πολύ διδακτική..

Κρατώ μόνο την τέχνη
από στιγμές και εικόνες αιχμαλωτισμένες στη μνήμη
που η κάθε μια τους μοιάζει με μια μικρή αιωνιότητα..
στιγμές χωρίς ηλικία, χωρίς αλλοιώσεις
με τη μαγεία, τη δύναμη και την καθαρότητα της άδολης αγάπης,
της άδολης συναισθηματικής συγκίνησης..
με την ευτυχία, τα δάκρυα, τα χαμόγελα, τα γέλια,
τις αμήχανες αλλά και τις τόσο φλύαρες σιωπές..
τους αληθινούς ή φανταστικούς ήχους των βημάτων
εκείνων που κάπως, κάποτε ήρθαν στο δρόμο μου
μέσα από δαιδαλώδεις χρονικές διαδρομές..
..στιγμές που ήρθαν,
που είχαν τη δύναμη να μείνουν
και στιγμές που έφυγαν
αθόρυβα ή με τρομακτικά εντυπωσιακό πάταγο..

Κι αφού η ζωή είναι κι αυτή τέχνη - ίσως η σπουδαιότερη,
εκείνοι που ευλογήθηκαν να μπορούν να την εκφράζουν
και να την μεταγγίζουν,
θα είναι πάντα το καταφύγιό μας,
όταν η πραγματικότητα γίνεται αβάσταχτη
ή όταν η ερημιά "ταις θύραις κουρταλεί"
και τα φώτα - τα όποια φώτα - σβήνουν..
------------------------------------
Ο Καβάφης προτρέπει τον Αντώνιο
να αποχαιρετίσει με αξιοπρέπεια την Αλεξάνδρεια που χάνει αλλά που την αξιώθηκε.
Μέσω του Καβάφη, λοιπόν, ας δούμε τους αποχαιρετισμούς σαν πύλη
που θα μας οδηγήσει σε νέες θάλασσες, σε νέες παθιασμένες τρικυμίες..

Καλή μας αρχή!