Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ανδρέας Ζερμπίνος - " Βασίλης Λέκκας - Τώρα οι μηχανές "



.. Τέχνης Αγγελικές Στιγμές..


..σ' ευχαριστούμε Ανδρέα..!








..η επόμενη μέρα..Κατερίνα Θεωνά - σκουλήκια



..το γύρο του ιντερνετικού κόσμου κάνει η φωτό με τη φράση : masonic handshake 




http://www.antinews.gr/2012/11/08/188553/

*******


 σκουλήκια


ΤΑ ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑΤΡΙΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΠΟΥ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΑΝ ΑΠΟΨΕ
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΑΜΕ ΔΕΙΛΟΙ
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ ΤΟΥΣ

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΠΕΤΥΧΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ,
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ
  

 
Πως τα σκουλήκια τρέφονταν με των νεκρών τις σάρκες
από παιδιά το ξέραμε - έτσι ήθελε ο θεός
Μαυραγορίτες γέμισαν τις τσέπες μας με νάρκες
προτού σκουλήκια γίνουνε, προτού να δούν το φως

Και τα κορμιά μας σκύψαμε τα ναρκοθετημένα
λυγίσαμε τα γόνατα να μην κομματιαστούν
νύχτα οι τορέρος φεύγανε κρυφά από την αρένα
μην κι έλθει ο ήλιος κι άδικα ξανά θυσιαστούν

Πως τα σκουλήκια τρέφονταν με των νεκρών την ύλη
πάντα ο λαός το γνώριζε - έτσι ήταν φυσικό
στις κάλπες τα σταυρώσαμε και πέρασαν την πύλη
τρώγοντας τις οθόνες μας και το λογισμικό

Και τα κορμιά μας σκύψαμε τα ναρκοθετημένα
ο χρόνος με μειδίαμα στυγνός εκβιαστής,
σαν τα σκουλήκια ψήφιζαν, μετρούσε στην αρένα -
προδότες έβγαλε εκατό κι άλλους πενηντατρείς



Χριστίνα Γεραλή - Γ α β ρ ι ή λ

 

Άγγελος πρωτοστάτης
Κι εμείς εδώ
στ' αστρικό του γείσο

Σ' έρημο ακατανίκητη
μη φοβηθείς
να περπατήσεις
και θ' ακολουθήσω

Πρόσθεσης απαγόρευση
Καιρός μονός
- τη υπερμάχω -

Κίνδυνου περιφρόνηση
γι' αρματωσιά
νάχεις
   και θάχω..

Μάνος Πάνου - " Αρχάγγελος "


   
Άλλος πήγα στον πόλεμο
και ξαναβγήκα άλλος

Τι δεν μπορούσα με δίχως άρματα τους εχθρούς να πολεμήσω
Τι ως είμουν πάντα μπρος στραμμένος,
η πλάτη μου ολόγυμνη,
τροφή για τα σπαθιά τους

Πεσμένος τώρα μπρούμητα
σφίγγω το χώμα στις παλάμες
πηλό το κάνω με το αίμα
και άγαλμα το πλάθω,
με τέχνη απ' τα παλιά

Νάχω να σας θυμάμαι,
στο μαύρο σκότος
που' ρχεται
στα μάτια μου εμπρός

Ψυχοπόνεσέ με
Αρχάγγελέ μου Μιχαήλ
Παρόμοια όπως δεν έκανες
με τον ολόχλωμό σου τρόμο
και τη βουβή σου αντάρα
που' στειλες στο μέσο της ψυχής μου
και την εγκρέμισες
χωρίς κανένα λόγο

Αφανισμό και διάλυση τώρα μου φέρνεις
και στο λαμπαδιασμένο σύμπαν με κερνάς

Σπλαχνίσου με
και δωσ' μου μαζί μου νάχω
τ' άμορφο κι άτεχνο άγαλμα

Που μοιάζει τη ζωή μου..




Πελαγία Σ. Κουκίδου - " 4 Καμέα ... ( στο θάνατο ικέτης ) "


 
ποτέ σου δεν απαίτησες ψίχουλο από μένα
το χέρι μόνο γύρεψες, εκείνο της καρδιάς
χόρευες σαν τον άνεμο σε κάρβουνα αναμμένα
ήσουν ο αναστενάρης μου, μπορεί και ο βοριάς

κι εγώ δεν υπολόγισα την άμοιρη κατάντια
πως να μεθάς από έρωτα και να ξορκίζεις χάδια
σε είδα και φοβήθηκα μ`αυτά σου τα καζάντια
αυτά που έταζες αλλού, σε αγοραία βράδια

 
σήμερα τον ικέτεψες, στερνή φορά, βοήθεια !
να φέρει πίσω τ` άλογο κι ας είναι δανεικό
στ`όνειρο πάνω πάτησες, μα γύρεψες αλήθεια
κύκνειο άσμα πρόβαρες σε λάθος σκηνικό

Εκείνος δε σου χάλασε το υστερνό χατίρι
τη χούφτα μέσα γέμισε με τέσσερα Καμέα
και πριν αδειάσεις θαρρετά, τ`ολόγιομο ποτήρι
νόθεψε το αίμα με κρασί και σου`μπηξε Ρομφαία


Πελαγία Σ. Κουκίδου - " Μ ο τ έ λ "



κάθε μέρα μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μαθημένος είμαι - μου`πες - να γυρνώ
και να έχω πάντα όρθιο το κεφάλι..
χρόνια τώρα, έτσι τη ζωή περνώ

νοιώθω αφασία -
μια περιουσία
στάνταρ έχω φάει σαν κρεμ καραμέλ
άλλωστε το χρήμα δεν έχει αξία -
πες πως το αγόρασα τούτο το μοτέλ

τάδε έφη
κι έσπρωξε μαλακά την 'Εφη
που κι αυτή τον άκουγε, ίσως με ανία..
το κλειδί, αόριστα, το ζητά και γνέφει
γιατί, παίρνοντάς το, παίρνει τα ηνία

έτσι ανεβαίνουν στο διακόσια έξι
κι οι καρδιές τους παίζουν πάντα χωριστά
μέχρι τα χαράματα, λίγο πριν να φέξει
σαν ο ήλιος βρίσκει τα κορμιά σμιχτά..


σε δυο μέρες  μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μα τι περιμένεις ; να μετανοήσω ;
το ζητούμενο μου
μια καινούργια αγκάλη
μια και κατά βάθος, τρέμω ν`αγαπήσω..





Πελαγία Σ. Κουκίδου - " K i s s "



συνέχισε να τους βλέπει να φιλιούνται

άθελα δάγκωσε τα χείλια της

έτσι θα`θελε να τη φιλήσουν

να της τα κατασπαράξουν

ακόμα και να ματώσει - δεν την πείραζε


με τρόπο έφερε το χέρι στο μάγουλο

ψηλάφισε το πρόσωπο

πόσα χρόνια πέρασαν χωρίς να δεχτεί ούτε ένα χάδι..πόσα..


αλλά αυτή κόλλησε στο φιλί του ζευγαριού

προσπαθούσε να μπει στο πετσί του ρόλου

και να φιλήσει την κοπέλα

όπως θα της άρεσε να την φιλήσουν


αρχικά απαλά

και τρυφερά αναγνωριστικά

στων χειλιών τις απολήξεις

και μετά βίαια, να της πάρουν την ανάσα


δάγκωσε ξανά τα χείλια

πίκρο το σάλιο κατέβηκε


η μοναξιά είναι εφεύρεση, σκέφτηκε

κι έκλεισε το παράθυρο..





Πελαγία Σ. Κουκίδου - " Γέλα παλιάτσο "



γέλα παλιάτσο !
όλοι σε έχουνε σαν κάτι δεδομένο
βαθιά υπόκλιση, thank you και grazie
μα εγώ σε βλέπω σαν βιολί ξεκουρντισμένο

τύχη ρημάδα
θες απ`ανάγκη
ή από παιδί θαμώνας μέσ`το τσίρκο ;
την τέχνη ζήλεψες,
κουβάρι και ξετύλιγμα
τώρα παλεύεις σταθερά για τα "εν οίκω"

δυο ώρες βάψιμο
ο μπαντανάς στο κατακόκκινο στοχεύει
πώς θα πετύχει η νεκρική του άσπρου αντίθεση
κι ο κίνδυνος 
μέσ`στα τεράστια υποδήματα ελοχεύει

άκου το σφύριγμα !
το κανιβάλισμα στ`αυτιά σου είναι το "μπράβο" τους
κι αν αποτύχει της φιγούρας το στροβίλισμα
θα σου κρατήσουν πρώτη θέση εις τον πάγκο τους

έλα μην κλαις - είναι η ώρα σου
χιλιάδες κόσμος από κάτω σε μπιζάρει
μια επανάληψη ζητά και την εικόνα σου
ένα ενθύμιο στο σπίτι για να πάρει

κλάψε παλιάτσο - έχεις δικαίωμα
και κάψε στο βωμό τους τα χαρτιά σου
στερνή υπόκλιση στης μοίρας το ξεθέωμα
φτηνό αντάλλαγμα στα γκρίζα γηρατειά σου..

*
( γράφτηκε, 19 του Ιούλη 2009, στη Χανιώτη Χαλκιδικής )