Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Ζάχος Κανταδόρος ~ Κινούμενο Άστρο




Φίλοι μου, 
η Κινούμενο Άστρο ίσως και να 'ταν μια γυναίκα,
δε θυμάμαι πια.
Το κινούμενο άστρο ίσως και να 'ταν το κατασκευασμένο δείγμα
της αλαζονείας μας.
Τα ποιήματα όμως αυτά δεν γράφτηκαν για ανθρώπους, ούτε για μηχανές.
Γράφτηκαν για ένα ταξίδι χωρίς αρχή.
Ένα ταξίδι που -ίσως- ποτέ δε μαθαίνουμε αν τελειώνει.

Κανταδόρος


***

Κατ’ εικόνα

Έρχονται πάντα μοναχοί σάμπως φοβούνται
τα μάτια κλείνουν και τ’ αυτιά να μη θυμούνται
φώτα του δρόμου στα ταξίδια τους τα νέφη
είν’ ένας κόσμος ο θυμός κι όλο τους γνέφει.

Τη βρίσκει ο φάρος μοναχή να βηματίζει
οχιά σε ξέπυρα λιθάρια νανουρίζει
κι απόψε λύσσα κι ευλογιά θα μοιραστούνε
αυτά τα σάρκινα στοιχειά που την ποθούνε.

Αυτή η φωνή μες στο κενό που ταξιδεύει
αυτό το κύμα που δε βρέχει κι αγριεύει
τι κι αν ουρλιάζω τρέχει ο χρόνος και τον χάνω
ψέμα κι αλήθεια τι μετρούν σαν δεν τη φτάνω.

Έρχετ’ η μνήμη μουσαφίρισσα να τάξει
τα δευτερόλεπτα τ’ ονείρου πριν χαράξει
μαντήλι δένω στο λαιμό κι η Δεισδαιμόνα
χαρίζει πύρινες ματιές στον κατ’ εικόνα.

***

Προσομοίωση βιβλίου