Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Joaquín Rodrigo - Concierto De Aranjuez / Adagio



..ο Joaquín Rodrigo συνοδεύει πέντε ποιήματα που περιέχουν ουρανό..






Έλτων ~ " Το κορίτσι και το αγόρι "



Πήρε το κορίτσι το δειλό αγόρι από το χέρι
κι αναχώρησαν για τον κήπο των ορέξεων.

Στον μεγάλο περίπατο της απόλαυσης
σταμάτησαν ένα λεπτό
να ξοδέψουν το βλέμμα τους
στον διάκοσμο της αλέας

Το κορίτσι ανύψωσε το κεφάλι
να θαυμάσει τα περιπλεκώμενα κλαδιά
καθώς θαρρούσαν πως κρύβουν
τον ανήσυχο ουρανό

Ουρανέ ανεξάντλητε,
θα μας χαρίσεις μια γαλάζια κρυψώνα
απ ᾽την απεραντοσύνη σου;
Για να ασφαλίσουμε τον θησαυρό μας,
να μη γίνει αέρας και σκόνη,
όταν θα ξεφτίσει ο μύθος της απώλειας.

Κι ο ουρανός με νερό απάντησε
κι η βροχολαλιά του εξύπνησε
τη θύμιση της αιώνιας στιγμής.

Στο υγρό κατώφλι του χρόνου
εγλύστρησε τώρα το αγόρι
να παρασύρει το κορίτσι.

Κι ο δρόμος έγινε ποτάμι και χείμαρρος
κι η ορμή κυρίευσε την στιγμή..

Βαρκελώνη, Οκτώβρης 2012, Έλτων

 

Γιάννης Στεργιόπουλος ~ " Ουρανός "



Οι βάρκες τραβηγμένες στη στεριά
  στ' ακίνητο ριγούν μαγευτικό τοπίο, 
βουβά κι υπάκουα,
μη και ξυπνήσουν το θηρίο.
Κι ο γαλανός, ο ουρανός,
σαν τότε παιδικός.
Αγία επιβλητική εσύ
αναλαμπή χρυσή,
στην πρώτη σου εκδρομή.
Κι ο γαλανός, ο ουρανός,
με διαμαντένιο φως,
σε επιφάνεια λαμπερή.
Οι κραδασμοί την αγάπη μου
δονούν τη σιωπηλή. 

Βότσαλα με χίλια χρώματα,
ανακατεμένα χρώματα,
τα λυτά σου μαλλιά,
δίχτυα με τραβάνε ψηλά.
Ενάντιος καιρός, αρχαίος χρησμός,
πάνω σε φύκια νεκρά και κοχύλια
βαδίζω σκυφτός.   
Χαλαρά τα γκέμια εμπρός,
στέκομαι μετέωρος,
χάσματα με περιζώνουν
κι οι θεοί μ' αποκληρώνουν,
οι μοίρες το 'παν φανερά.    

Κι ο κόκκινος, ο ουρανός,
μια στήλη καίει άλατος,
στην τελική μου αποθέωση.
Στην μεγάλη της πρεμιέρα,
με ιδιόμορφη βλάστηση,
   κάηκε η παράσταση..   
 

Kατερίνη 10-12-2012
Γιάννης Στεργιόπουλος  



Πελαγία Σ. Κουκίδου ~ " Πάρε με μέσα σου ουρανέ "



πάρε με μέσα σου ουρανέ
και κάνε με βροχή σου
πάρε και το παράπονο
να κλαίει και να γελώ
πάρε μου ό,τι απόμεινε
κι εγώ η αφορμή σου
για να χαράξεις αύριο
καλύτερο καιρό..

πάρε με μέσα θάλασσα
δώσε με στα σκοτάδια
στα άγριά σου θέλγητρα
τα πάθη μου να βρω
του ουρανού τις τσαλιμιές
να βλέπω από τα βάθια
εκεί να εξαγνίζομαι
εκεί και να χαθώ..

κι αν δε με θέλεις, κάνε με
ένα τραγούδι μόνο
ρεμπέτικο, να σεργιανά
σε στόματα καμμένα
ή αμανέ πολίτικο
να ξιστοράει τον πόνο
για χρόνια που γεράσανε
     και φύγαν πονεμένα.. 


   

Αλεξάνδρα Θεοχάρη ~ " Ουρανός "





Να χαράξω διαδρόμους
στο μολυβί ουρανό μου

να βάλω χρώμα να λάμψει
το μαύρο παρελθόν μου

να πω "δεν πειράζει,
είναι κομμάτι δικό μου"

να βγάλω φτερά να πετάξω


μα είμαι τυφλή, δε βλέπω το φως μου..


Μακριά που είσαι ουρανέ - πώς να σ’ αγγίξω;

ας μείνω στ' όνειρό μου
- η μόνη μου ελπίδα -
γιατί εκεί κατοικεί ο άγγελός μου..




Χριστίνα Γεραλή ~ " Ουρανός "



Ο ουρανός είναι ατελείωτος..και ελεύθερος
Πώς ν'αρνηθεί κανείς τέτοιο δώρο

Λέω να τον κρεμάσω στο κοντάκι μου
και να συμφιλιωθώ με τις βροχερές ασάφειες

Άλλο δεν έχει..

Κι αν νοστάλγησες, εαυτέ,
να ιχνογραφείς απρόοπτους βυθούς
και να γεωμετρείς λαξευμένες γεωγραφίες

Τώρα να μάθεις 
να δωροδοκείς ηλιοβασιλέματα 
και τολμηρές αυγές

Να μάθεις
να καταπραύνεις
το τσαλαπατημένο πλεόνασμα
και να το περιφέρεις στο ξεροβόρι
μεταμφιεσμένο σε δικαίωση..