.."σποράκος"......Moments Of Life..

Καλωσορίζουμε ένα νέο μέλος σήμερα..

τον "σποράκο"

και τον ευχαριστούμε.. 

Γιάννης Στεργιόπουλος - " Μ ε ν ε ξ έ δ ε ς "

Θέα συμμετρική,
κυματισμός αρμονίας...
Θέση λυτρωτική
με νούφαρα σκεπασμένος,
στο νερό καρφωμένος.
Η ανάσα των αγγέλων
με στομφώδη ραθυμία
κι αίσθημα υποταγής
στην υποβολή της μνήμης,
σαγηνεύει κραδασμούς.

Στην αυθόρμητη τη ροή,
στις θεσπέσιες δονήσεις,
σε στιγμές συμμαζεμένες,
μοναχοί κουρνιάζουν μενεξέδες.
Σ' άγνωστες προοπτικές
παρασύρεται η νύχτα,
προσποίηση ευφορίας....
ευγένεια συγκινητική....
Σύνθετο όλο το άθροισμα
μ' οδυνηρή γοητεία,
θάμπωμα πυκνό
σκέπασε το πρόσωπο.

Τολμηροί παραλληλισμοί
και διχασμοί αισθημάτων,
τα βαμμένα στα μαύρα,
παράξενα μάτια σου,
το δικό μου το χάος.
Μέσ' τον τριγμό της φυγής,
μέσ' το βόμβο του τρένου,
στη σύγκορμη τη βουή
τα σώματα πεταμένα,
ριγμένα στην τύχη,
στην τρέχουσα υπακοή.
Τεράστια αγάλματα
βρίζουν τους ουρανούς,
φοβερίζουν θνητούς.
Κι οι μαργαρίτες θα λένε,
πότε όχι, πότε ναι,
στους μικρούς θεούς.

Ανδρέας Ζερμπίνος - " Ο Θάνατος Των Εραστών "

Δεν μπορώ να ξυπνήσω
είν’ ακόμα νωρίς
έχω μέρες να ντύσω
το ποτέ, το χωρίς.
Είχες κάποτ’ αδειάσει
στο κρεβάτι νερά,
ζαρωμένο κεράσι
και σπασμένα φτερά.

Δεν μπορώ να μιλήσω
με τυλίγει σιωπή
βρίσε με να δακρύσω
ένα στόμα η ντροπή.
Μ’ αγαπούσες θυμάμαι
σοκολάτα γλυκιά
τώρα κρύο και πάμε
σε σκοτάδια βαθιά.

Δεν μπορώ να σ’ αγγίξω
είσ’ αέρας πυκνός
περπατώ και θα τρίξω
μέσ’ στον κόσμο γυμνός.
Ήσουν πάντα τριγύρω
για να πίνω η πηγή
τώρα μάλλον θα γείρω
και γνωρίζεις φυγή.

Πελαγία Σ. Κουκίδου - " Φ ω τ ι έ ς "

 

σπάσε τις φωτιές
σβήσε τις σιωπές
κάνε να καώ, να μην πεθάνω

σπάσε τις ντροπές
μέσα μου και μπες
φλόγα θ`ανεβώ να σε ζεστάνω

μέσα σου γλεντώ
σαν φωτιά πετώ
σπίθα τρελαμένη ξεφαντώνω

τα φυλάω αν θες
σπάσε τις φωτιές
μη μ`αφήνεις μόνη μου..κρυώνω

θέλω να με θες
όπως τις φωτιές
κι όταν το τσιγάρο σου ανάψω

σπάσε τις φωτιές
κάνε προσευχές
μέχρι να με κάψεις, θα σε κάψω..

Αλεξάνδρα Θεοχάρη - " Τ ο Μ ο ν ο π ά τ ι "

Κράτα το χέρι μου, σου φώναξα..
Θυμάσαι ;

Είμαι ξυπόλητη,
θα γλιστρήσω..

έχει πέτρες - θα κοπώ..

..Σφίξε με..

Είναι ανηφόρα - κουράστηκα..

Κοίταζέ με στα μάτια..
δες την αλήθεια μου..

μην προχωρείς - πρόσεχε..

Δεν σε φτάνω - μην τρέχεις !
δεν είναι αυτό το μονοπάτι..
το δίπλα, θαρρώ
εκείνο με τ' άγρια γιασεμιά..

μην τα πατήσεις..

σταμάτα, σου φωνάζω..
μ' ακούς ;

μόνο
ο αντίλαλος της φωνής μου
ηχεί..

τώρα ξέρω ,
μπορώ να βγάλω κραυγή...