Η νύχτα έπιασε νωρίς στους τρεις δρόμους μπροστά
κι οι φοβισμένες οι σκιές προβάλλουν στη σειρά,
επείγουσας ανάγκης βάρδια, ύλη σκοτεινή,
στην άστεγη τη στάση επιβάτης στη γραμμή.
Το μπράτσο μου γραπώνεις με υπέρτατη σπουδή,
ερήμην μου με διάλεξες γι' αυτήν την εκδρομή,
μ' ευαισθησία εγγυημένη, συνέπεια σπάνια,
στρατολογήθηκα στο σώμα, στα όπλα ζώθηκα.
Αστροφωτισμένος, ταλαιπωρημένος, ήρωας τρανός.
Τα φώτα ταλαντεύονται σε σχήματα θαμπά,
χρωματισμένα κόκκινα πετράδια ψεύτικα,
στην πέτρα εικόνες σκαλισμένες λιώνουν στη βροχή,
υπάκουος ακολουθώ μορφή γοητευτική.
Ερήμην μου η άφιξη μα ηγεμονική,
στο δίσκο το κεφάλι μου, τιμή ιπποτική,
στα φωτισμένα συντριβάνια η μπάντα ξεψυχά,
παιάνες λυπημένους παίζει και μοιρολογά.
Φρεσκοστολισμένος, νεκροφιλημένος, άγιος μικρός.
κι οι φοβισμένες οι σκιές προβάλλουν στη σειρά,
επείγουσας ανάγκης βάρδια, ύλη σκοτεινή,
στην άστεγη τη στάση επιβάτης στη γραμμή.
Το μπράτσο μου γραπώνεις με υπέρτατη σπουδή,
ερήμην μου με διάλεξες γι' αυτήν την εκδρομή,
μ' ευαισθησία εγγυημένη, συνέπεια σπάνια,
στρατολογήθηκα στο σώμα, στα όπλα ζώθηκα.
Αστροφωτισμένος, ταλαιπωρημένος, ήρωας τρανός.
Τα φώτα ταλαντεύονται σε σχήματα θαμπά,
χρωματισμένα κόκκινα πετράδια ψεύτικα,
στην πέτρα εικόνες σκαλισμένες λιώνουν στη βροχή,
υπάκουος ακολουθώ μορφή γοητευτική.
Ερήμην μου η άφιξη μα ηγεμονική,
στο δίσκο το κεφάλι μου, τιμή ιπποτική,
στα φωτισμένα συντριβάνια η μπάντα ξεψυχά,
παιάνες λυπημένους παίζει και μοιρολογά.
Φρεσκοστολισμένος, νεκροφιλημένος, άγιος μικρός.
Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη 9-2-2013
