Δημήτρης Aliros - " Του χρόνου τρίζει η κλειδαριά "

Πού πας πουλί τη χειμωνιά
πού πας αστρί της μέρας

και της ψυχής το βάρος
μόνος μου κουβαλώ
Πόσο ψηλά με σήκωσες

τον κόσμο να κοιτάξω

στην πλάση να χαράξω
Στο άρωμά σου ήμουν
σαν της αυγής το φως

Του χρόνου τρίζει η κλειδαριά
Η φλόγα τρεμοπαίζει
και οι σκιές στον τοίχο
φόβοι που ξαγρυπνούν

Σφαλίζουνε τα μάνταλα
κι οι γρίλιες σκοτεινιάζουν
οι γειτονιές αδειάζουν

Πάγωσε στην ομίχλη
του δρόμου τ' άδειο φως


Εσύ γιορτή, εσύ χαρά
της πλάσης πανηγύρι
Σ' ένα ποτήρι σ' έπινα
του ήλιου κεραστήρι
Εγώ τρυγούσα τους χυμούς
το μέλι την ψυχή μου

Αγάπη, καλοσύνη
είν' της καρδιάς το φως

Είμαι αυτά που έζησα
είμαι αυτά που είχα
Σε γεύτηκα μια νύχτα
για πάντα θα διψώ
Τώρα στη μαύρη ερημιά
το φως σου κουβαλάω -
στο αύριο το πάω
το μέλλον νά' ναι φως..

Photographer Johanna Knauer
******* 

Τη φωτογραφία του link την έστειλε η Αλεξάνδρα

http://www.allgratis.ru/images/stories/wallpaper/1920-1200/flowerses/ag_flowerses_0005.jpg