Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Αλεξάνδρα Θεοχάρη - " Αόρατα Όνειρα "


  
Δεν με κινούν πια, μαριονέτα του θεάτρου..
ο άνεμος μ' αγκάλιασε με ορμή..
με λούζει η αγνή  βροχή σαν οπαδός μου,
σα θιασώτης λες κι άσπονδος αδερφός μου..

Στη δύση τώρα πια της ύπαρξής μου,
σα βασιλιάς που εκθρονίστηκε νωρίς,
οι μνήμες σαν ιερά εξέταση γυρίζουν
κι αόρατων ονείρων κομποσκοίνι είναι θαρρείς..

Τη θάλασσά μου αρμύρισε  η αυγή
- ιχνογραφία από πρόσωπα θολά..

 Μεγαθυμία τους συγχωρεί
κι ας μην έμαθαν ποτέ
να κοιτούν εμένα και εαυτούς, με καθαρή ματιά..




3 σχόλια: