Δεν με κινούν πια, μαριονέτα του θεάτρου..
ο άνεμος μ' αγκάλιασε με ορμή..
με λούζει η αγνή βροχή σαν οπαδός μου,
σα θιασώτης λες κι άσπονδος αδερφός μου..
Στη δύση τώρα πια της ύπαρξής μου,
σα βασιλιάς που εκθρονίστηκε νωρίς,
οι μνήμες σαν ιερά εξέταση γυρίζουν
κι αόρατων ονείρων κομποσκοίνι είναι θαρρείς..
Τη θάλασσά μου αρμύρισε η αυγή
- ιχνογραφία από πρόσωπα θολά..
Μεγαθυμία τους συγχωρεί
κι ας μην έμαθαν ποτέ
εξαιρετικό ! πολύ ωραίος χειρισμός του λόγου !
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφή..εκθρονισμός = μάθημα ζωής..
..μεγαθυμία = άριστος μαθητής..
..συνέχισε να ιχνογραφείς..!
'...ιχνογραφία από πρόσωπα θολά'!!
ΑπάντησηΔιαγραφή