Ερημίτες τα χρόνια στου κόσμου τη θάλασσα
Οι φοβίες, οι θλίψεις σε θαλάμους σιωπής
Μονωμένα αδιέξοδα - το καθένα γυρεύει
την κλωστή που το σύμπαν ενώνει
Εξουσίες σκληρές φτύνουν ωχρό δηλητήριο
κι η δυσμένεια, σήψεις παραθέτει, ηχηρά
Επικύρωση τέλους - στις σκιές θα λουφάξουν
τα υπέρμαχα κάποτε θαυμαστά μας ινδάλματα
Υπερόπτες σε απέλπιδα, δυνάστρια καταδίωξη
Η ενόραση άχρηστη και τυφλή, σε ειρκτή
Παραβάτες του όνειρου, ιχνηλάτες του τίποτα
με όπιο λίγης δειλίας, θ'αμυνθούμε κι εχθρότητας...
Ολα σε .... σε ειρκτή....Χριστίνα, αλλά έστω και με....με όπιο λίγης δειλίας....θα υπάρχει πάντα μια μικρή ελπίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν μια γροθιά αγαπητή μου φίλη.