Χρήστος Φλουρής - " Θα πρέπει "

θα πρέπει να ήρθες όταν έπεσε το φως
σαν τον θαλασσινό αέρα να τρύπωσες απ’ τις γρίλιες
αλλιώς πώς να εξηγήσω την σαρωτική αταξία των χαρτιών
απάνω στο γραφείο, πώς τα’ ανακατεμένα μου μαλλιά
και το αρμυρό μου δέρμα;
και σίγουρα πέρασες πρώτα απ’ την αυλή
κι έσεισες τους βασιλικούς και χάιδεψες το γιασεμί
αλλιώς πώς να εξηγήσω την γλυκιάν οσμή
που συνεπήρε την όσφρησή μου;

θα πρέπει σίγουρα να με αγαπά πολύ ο θεός
αλλιώς γιατί να μπει στον κόπο
να μου παραδώσει κατ’ οίκον τη μνήμη σου
και μάλιστα σε ώρα προχωρημένη;
και πώς να εξηγήσω αλλιώς ετούτη
την πληρότητα που νιώθω
στο σώμα, στο μυαλό, στα συναισθήματα
ενώ εσύ είσαι μακριά;

θα πρέπει να με αγαπά πολύ το αδύνατον
αλλιώς πώς εξηγείται να είμαι εδώ
ανάμεσα στα μηρυκαστικά μου ποιήματα
αναμασώντας συνεχώς τα ίδια λόγια
και ταυτόχρονα να ελευθερώνομαι
μονάχα συλλαβίζοντας δρα-πέ-τευ-ση;
και πώς ενώ βρίσκομαι πια χιλιόμετρα μακριά
από την άρνησή σου
να με πονούν ακόμη μέσα μου βαθιά
λέξεις όπως το «μη», το «δεν», το "άσε με";