Πελαγία Σ. Κουκίδου - " Μ ο τ έ λ "

κάθε μέρα μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μαθημένος είμαι - μου`πες - να γυρνώ
και να έχω πάντα όρθιο το κεφάλι..
χρόνια τώρα, έτσι τη ζωή περνώ

νοιώθω αφασία -
μια περιουσία
στάνταρ έχω φάει σαν κρεμ καραμέλ
άλλωστε το χρήμα δεν έχει αξία -
πες πως το αγόρασα τούτο το μοτέλ

τάδε έφη
κι έσπρωξε μαλακά την 'Εφη
που κι αυτή τον άκουγε, ίσως με ανία..
το κλειδί, αόριστα, το ζητά και γνέφει
γιατί, παίρνοντάς το, παίρνει τα ηνία

έτσι ανεβαίνουν στο διακόσια έξι
κι οι καρδιές τους παίζουν πάντα χωριστά
μέχρι τα χαράματα, λίγο πριν να φέξει
σαν ο ήλιος βρίσκει τα κορμιά σμιχτά..


σε δυο μέρες  μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μα τι περιμένεις ; να μετανοήσω ;
το ζητούμενο μου
μια καινούργια αγκάλη
μια και κατά βάθος, τρέμω ν`αγαπήσω..