Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Γιώργος Πολυμενάκος - " Αργά, πολύ αργά τη νύχτα "



Αργά, πολύ αργά τη νύχτα,
οι δρόμοι επιτέλους αδειάζουν.
Απομένουν μονάχα
οι μεθυσμένοι οδηγοί
και τα γνώριμα ερπετά,
κάτω από τα φεγγάρια
του δημοτικού φωτισμού..
τότε
διαλέγουμε
την κατάλληλη στιγμή,
ανάμεσα στα περάσματα
των περιπόλων
και κάνουμε την εμφάνιση μας,

πάνοπλοι :

ανεμίζοντας
τα αυτόματα των κραυγών,

απασφαλίζοντας
τα περίστροφα της γιορτής,

κραδαίνοντας
τα σπαθιά της αυπνίας.

Απολαμβάνοντας
τη μικρή χαρά,
ότι, αν μη τι άλλο,
διαταράξαμε
την κοινή ησυχία…

4 σχόλια:

  1. Μες στην απόλυτη ησυχία γράφονται
    τα ωραιότερα και αληθινά πιστεύω μας ..
    πολλές φορές βγάζουν κραυγές όπως το
    υπέροχο αυτό ποίημά σου φίλε Γιώργο ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η δύναμη και η ομορφιά του Ποιητή είναι πάντα να ...διαταράσσει την κοινή ησυχία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  3. ..μεγάλης αξίας-ουσίας-δύναμης
    μικρές επαναστατικές στιγμές
    φυτώρια και των μεγάλων επερχόμενων επαναστάσεων..



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διαπεράστική η κραυγή σου, σου εν ώρα κοινής ησυχίας...Μπράβο Γιώργο...Έλτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή