Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Αλεξάνδρα Θεοχάρη - " Τ ο Μ ο ν ο π ά τ ι "



Κράτα το χέρι μου, σου φώναξα..
Θυμάσαι ;

Είμαι ξυπόλητη,
θα γλιστρήσω..

έχει πέτρες - θα κοπώ..

..Σφίξε με..

Είναι ανηφόρα - κουράστηκα..

Κοίταζέ με στα μάτια..
δες την αλήθεια μου..

μην προχωρείς - πρόσεχε..

Δεν σε φτάνω - μην τρέχεις !
δεν είναι αυτό το μονοπάτι..
το δίπλα, θαρρώ
εκείνο με τ' άγρια γιασεμιά..

μην τα πατήσεις..

σταμάτα, σου φωνάζω..
μ' ακούς ;

μόνο
ο αντίλαλος της φωνής μου
ηχεί..

τώρα ξέρω ,
μπορώ να βγάλω κραυγή...




3 σχόλια:

  1. Αλεξάνδρα σε ποιον μιλούσες άραγε…
    ..ευτυχώς οι τοίχοι δεν έχουν αυτιά …!
    Ευχαριστώ Χριστίνα μου … υπάρχει
    και ο εαυτός να απαντά …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το μονοπάτι σου Αλεξάνδρα, το ένιωσα σαν δικό μου, το περπάτησα και μπόρεσα και εγώ να βγάλω στο τέλος....κραυγή....Η Χριστίνα φυσικά είναι εκτός συναγωνισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...μάλλον κάποιος-α που πορεύεται μόνος του από ένα σημείο και μετά...ό,τι δηλ. είναι ο έρωτας εν καιρώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή