Γύρισες πίσω
μ' ένα ασημένιο μεγάλο αεροπλάνο,
από αλήτικη ελευθερία
πέρα στης πόλης την αμαρτία,
στη ραβδωτή κίτρινη άμμο πεθαμένος,
πάνω ένας γλάρος ξαφνιασμένος,
μάτια γεμάτα αγωνία.
Μες την κατακόκκινη ηδονή
των εραστών πάλι πεθαίνω,
σε σκοτεινή κορφή πυραμίδας,
μέτρα εκατό, μακρύ σταυρό να κουβαλάω,
αρχαίος ήρωας μυθικός, σπαρταράω.
Κουρελιασμένο, καμμένο δέρας Τυφλίδας.
Ο από μηχανής θεός να λείπει,
στο έργο παίζω μόνο εγώ.
Είχα καιρό να βγω πάλι στη σκηνή,
στον πρώτο ρόλο πάντα εσύ,
με μια σπρωξιά προς το σπαθί,
στην αίθουσα του θρόνου, χαμένος,
στα δόκανά σου πιασμένος.
Πέταξα ψηλά
μ' ένα ασημένιο, μαζί σου, αεροπλάνο,
για αλήτικη ελευθερία
μέσα στης νύχτας την αναιμία,
ζωγραφιά ξασπρισμένη, μια μουτζούρα η ζωή μου,
τη σπασμένη ψυχή μου
ξανακολλώ μ' άσπρη ταινία.
Στη σειρά ραδιόφωνα να παίζουν στον χρόνο,
μονάχα μια πράξη στο έργο
της χαμένης ελπίδας,
πλάκωσε η νύχτα, αστέρια αχνά σιγά ακουμπάω,
τη λάσπη για ρούχο στο κορμί μου φοράω.
Στραβός ο δείκτης της δικής μου πυξίδας.
Κι ο από μηχανής θεός προστάζει,
δικό σου πάλι το κοινό.
Κατερίνη 10-11-2012
Ευχαριστώ Χριστίνα. Η φωτογραφία με βάζει σε σκέψεις, αλλά να ξέρεις πως πάνω απ' όλα είμαι γιατρός.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Διαγραφή..κι εγώ την επέλεξα για να κάνεις ιατρικές σκέψεις (πάνω απ' όλα και πάνω σε όλα)..
"Ο από μηχανής θεός να λείπει,
ΑπάντησηΔιαγραφήστο έργο παίζω μόνο εγώ"....
..με στοιχεία μυθικά, αρχαίας τραγωδίας
συνθέτεις μια αντίστοιχη σύγχρονη..!!!
πολύ ωραίο ! με κάποια κομμάτια του λατρεμένα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη σειρά ραδιόφωνα να παίζουν στον χρόνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήμονάχα μια πράξη στο έργο
της χαμένης ελπίδας,
Εξαιρετική δημιουργία φίλε Γιάννη............!!!!!!!!!!!!!!