«Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιον», Το μυθιστόρημα του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ
Τι έγινε το σώμα του Ιησού;
Το μυστήριο της Ανάστασης και η εξαφάνιση του σώματος του Ιησού Χριστού με τη μορφή μυθιστορήματος;
Με… αστυνομικό επιθεωρητή εποχής τον Πόντιο Πιλάτο; Με σεβασμό αλλά και σασπένς, με συνδυασμό Ιστορίας και φαντασίας, φιλοσοφικού στοχασμού και θρησκευτικής διερεύνησης, λεπταίσθητης ευαισθησίας και ενίοτε απρόσμενου χιούμορ;
Κι όμως το έχει τολμήσει με συναρπαστικό τρόπο ο Γάλλος Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ στο βιβλίο του «Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιον» (μετάφραση Μαρίας Χωρεάνθη, εκδόσεις «Περίπλους»).
Ο 49χρονος Σμιτ είναι ήδη γνωστός στην Ελλάδα από θεατρικά του έργα («Ξενοδοχείο των δύο κόσμων», «Η ζωή μου με τον Μότσαρτ», «Μικρά συζυγικά εγκλήματα») και λογοτεχνικά («Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου», «Ο κύριος Ιμπραήμ και τα άνθη του Κορανίου», «Η άλλη εκδοχή») που διακρίνονται πάντα από μια ανθρωπιστική και φιλοσοφική ματιά.
Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα θίγει θέματα διαχρονικά όπως η λογική, η πίστη, η αμφιβολία, η εξουσία, ο πόνος, η υπομονή, η αλήθεια, η αγάπη (διακριτικά έκδηλη η «σκιά» του πράου Ιησού). Βασικός του ήρωας ο Ρωμαίος έπαρχος της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος, που ως γνωστόν «νίπτοντας τας χείρας του» έπαιξε μικρό αλλά καθοριστικό ρόλο στη μαρτυρική πορεία του Ιησού Χριστού προς τον Γολγοθά και τη Σταύρωσή του.
Ευφυής και στιβαρός, προσηνής και ρεαλιστής, ο Πιλάτος προσπαθεί να εξιχνιάσει με άτεγκτη λογική την εξαφάνιση του σώματος του Χριστού από τον τάφο κινούμενος στο πολύχρωμο μωσαϊκό της Ιερουσαλήμ (τα τεκταινόμενα τα μαθαίνουμε από γράμματα που στέλνει στον αδελφό του Τίτο, στη Ρώμη). Ενώ ανακρίνει τους φρουρούς που φύλαγαν τον τάφο και τους μαθητές του Ναζωραίου, αρχίζουν κι εμφανίζονται μάρτυρες που τον είδαν ζωντανό σε διάφορα σημεία (Σαλώμη, Μαρία Μαγδαληνή, προσκυνητές στην Εμμαούς).
Προσπαθεί πυρετωδώς να βρει μια άκρη του νήματος, διενεργεί συλλήψεις, ανακρίσεις, κάνει επαφές με Εβραίους ηγέτες, θρησκευτικούς και πολιτικούς (Καϊάφας, Ηρώδης), αναζητεί εύπορους, φιλικά διακείμενους προς τον Ιησού Εβραίους (Ιωσήφ Αριμαθαίας), ακόμη και… σωσίες του. Ενδόμυχα θαυμάζει αυτό τον άκακο «μάγο» με την περίεργη διδασκαλία, επηρεάζοντας ακόμη και τη γυναίκα του Κλαυδία, που τη βοήθησε σε αρρώστιά της κάποια στιγμή («Εκείνος μας αφήνει ν’ αποφασίσουμε μόνοι μας αν θα πιστέψουμε ή όχι… Σε κάθε περίσταση, ακόμα κι αν στο τέλος απογοητευτούμε, πρέπει να ‘χουμε την τόλμη ν’ αγαπήσουμε», λέει κάποια στιγμή η Κλαυδία στον Πιλάτο).
Στο «Κατά Πιλάτον ευαγγέλιον» υπάρχει κι ένας εκτενής πρόλογος εκατό σελίδων με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Ιησού Χριστό να μιλάει εξομολογητικά για τις αγωνίες του και τους λογισμούς του, για τη διαδρομή της ζωής του λίγο πριν από το βράδυ της σύλληψής του.
Ισως δυσκολευτείτε να το βρείτε γιατί δεν κυκλοφορεί στα κεντρικά βιβλιοπωλεία (θεωρείται εξαντλημένο), αλλά αξίζει να το ανακαλύψετε (απ’ ό,τι μαθαίνουμε θα βγει κάποια στιγμή σε νέα έκδοση).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΔΑΛΗΣ (Φωτογραφία: Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου, του Τιντορέττο)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου