Αλεξάνδρα Θεοχάρη - " Πλασματική Φυγή "

Εκεί, στης αυγής την άκρη
με τις ωχρές πινελιές
γλίστρησα..

χάθηκα
στων ρολογιών τους δείχτες,
στων ανθρώπων τις πίκρες

Περπατώ και συλλέγω πνοές
κοντά σε βράχους
σε θαλασσινές στεριές

Στις βροχερές μέρες
του καλοκαιριού
τη σιωπή να φυλακίσω
οι λέξεις να μην ακουστούν

Κι όταν θ' αγριεύουν τα κύματα
με ορμή να χτυπούν
να εξαφανίσουν
τη θύμηση

Όλα να ξεχαστούν..