Μάνος Πάνου - " ο ήχος απ' το σφύριγμά μου "

Και τ’ αύριο προσχωρώντας μεσ’ στην αιώνια άνοιξη των ανθέων

Περιμένοντας την επαφή σε ατραπούς ενθυμήσεων

Παραμένει με την φρούδα ελπίδα
άλλων παρελθόντων καταστάσεων
άλλων παρελθόντων προσώπων
άλλων παρελθόντων καιρών

Μιας μονης ροπής το αγκάλιασμα
Ενός μονου ασθενούς το ρίγος
Ενός μονου κροταλλίσματος την αρχή

Μέσα εδώ στροβιλιζόμενο το άγγιγμα διαφαίνεται για πρώτη φορά
Μέσα εδώ και πουθενά αλλού
Αρχίζει το παράλληλο των επιπέδων να μας πνίγει
Μας αλλοιώνει

Και του γνώριμου σφυρίγματός μου τον ήχο θα ξεχάσεις.