Να χαράξω διαδρόμους
στο μολυβί ουρανό μου
να βάλω χρώμα να λάμψει
το μαύρο παρελθόν μου
να πω "δεν πειράζει,
είναι κομμάτι δικό μου"
να βγάλω φτερά να πετάξω
μα είμαι τυφλή, δε βλέπω το φως μου..
Μακριά που είσαι ουρανέ - πώς να σ’ αγγίξω;
ας μείνω στ' όνειρό μου
- η μόνη μου ελπίδα -
γιατί εκεί κατοικεί ο άγγελός μου..
...χρώμα 'χατζηδακικό'...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ φίλε μου Ανδρέα
Διαγραφήτιμητικά τα λόγια σου…!
(Χαμήλωσα το βλέμμα μου )
διακρίνω μια "σαρκαστική" μελαγχολία που αποφορτίζεται
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τους τρεις τελευταίους στίχους και ειδικά με τις λέξεις
"ελπίδα" και "άγγελος" ! μπράβο σου Αλεξάνδρα !
Πελαγία μου ευχαριστώ ..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μαύρες πινελιές μουντζουρώνουν
τον πίνακα της ψυχής…
Απλά κοιτάς τον ουρανό και λες :
..είναι ο άγγελός μου.. ;
ΑπάντησηΔιαγραφή..λένε πως το όνειρο είναι το πιο αληθινό πράγμα που υπάρχει..
..περιεκτικό και ουράνιο..!
Ευχαριστώ Χριστίνα μου …!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοίημα στη στιγμή γραμμένο κοιτώντας
τον ουρανό και ψάχνοντας τον Άγγελό μου
Πήρε να χαράζει και χάθηκε η λάμψει ..δυστυχώς ..!
λάμψη !Συγνώμη για το λαθάκι μου ...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι και τυφλή βλέπεις ;φιλιά και καλό μεσημέρι !
Ο ουρανός τόσο κοντά μας, τον αγγίζουμε, ζούμε στον αέρα που πάνω του χορεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχρόνως όμως τόσο μακριά μας, τόσο άπειροι οι διάδρομοι που είναι χαραγμένοι αχνά πάνω του, που το μόνο το όνειρό μας μπορεί εύκολα να πετάξει στις λεωφόρους του, για να συναντήσει τον άγγελό μας.
...Μολυβί,αλλά τόσο φωτεινός, ο ουρανός σου, αγαπητή μου Αλεξάνδρα.
...μόνιμο ζητούμενο ο 'ουρανός' στα τραγούδια του Χατζηδάκι...ο γνήσιος ανθρωπισμός....
ΑπάντησηΔιαγραφήδίνεις την εντύπωση οτι κοιτάς την αντανάκλαση του ουρανού σε ένα πληγωμένο νερολακο
ΑπάντησηΔιαγραφή